Afscheid

Over een paar uur zullen we worden opgehaald. Of eigenlijk wordt Gade opgehaald en ik mag mee. Twee weken geleden hield zij op met werken en vandaag is het afscheid van de collega’s met wie zij de afgelopen jaren werkte. Zij zal, naar ik aanneem, uitgebreid in het zonnetje gezet worden. Het wordt een verrassingsprogramma, waar ik helemaal part noch deel aan heb gehad.
Het is goed om afscheid te nemen en daar ook de nodige aandacht aan te besteden. Het is een ‘rite de passage’, je sluit iets af en begint aan een nieuwe fase. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor de mensen met wie je van doen had. Er wordt een punt gezet. Zo kernachtig verwoord in de zin die Vondel Gijsbrecht van Amstel in de mond legt: “Vaarwel […]verwacht een ander heer.” En dan valt het doek. Dat wat ooit levensvervulling leek, je letterlijk dag en soms ook nacht bezig hield, wordt herinnering, maar gaat toch ook zonder jou door. Je blikt terug, kijkt over je schouder en ziet dat het goed was, dat het mooi geweest is. Maar ook dat het voor jou voorbij is. Er komt een ander heer. Zelfs dat wat je ooit ergerde, krijgt de kans een smeuïge anekdote te worden, waar de tijd de scherpe kantjes van afvijlt.
Vannacht droomde ik dat Gades afscheidsfeestje niet doorging. De nieuwe heer zei in mijn droom dat die wars was van dit soort persoonsverheerlijkingen, dat dat niet haar stijl was en dat iedereen maar moest weten dat er vanaf nu geen plaats meer was voor dit soort socialeactiviteiten. Er zou een andere wind gaan waaien!
Gelukkig was het maar een droom en ik heb nog nooit profetische dromen gehad, dus het zal straks allemaal wel meevallen en een mooi afscheid worden. Met lieve woorden, een warm afscheid en weten dat het mooi is geweest, dat het heel mooi is geweest.