Agenda

Ik heb nog een papieren agenda. Al sinds jaar en dag is dat een handzaam boekje, waar ik in een oogopslag kan zien wat mijn programma voor een week is. Zeven dagen op twee pagina’s. Zo’n papieren agenda moet je natuurlijk goed zelf bijhouden. De juiste tijd op de juiste datum en dan ook nog goed leesbaar vermelden wat er op die dag en dat uur moet gebeuren. Daar gaat het een hoog enkele keer wel eens mis. Mijn handschrift is in de loop van de jaren steeds karakteristieker geworden. Dat is in dit geval een eufemisme voor onleesbaarder. Dan kan ik met heel veel moeite nog ontcijferen waar ik geacht wordt op een bepaald tijdstip te zijn. Het gebeurt ook wel dat ik goed kan lezen wat er staat, maar ik geen enkel associatie heb met de mededeling dat ik op dinsdag de 10e om halftwaalf bij Menno verwacht wordt. Een paar dagen lang pijnig ik mijn gedachte wie of wat Menno wel zou kunnen zijn. Er wil mij niets te binnenschieten. Ik denk geen Menno te kennen. Maar toch heb ik ooit die naam, dit keer zelfs goed leesbaar, in mijn agenda geschreven. Als ik opeens weet wat er met Menno bedoeld wordt, valt er een loden last van mijn schouders. Ik zal op tijd op de juiste plaats zijn.
Gade had een afspraak vandaag, maar zij bleek een dag te vroeg te zijn. Nu is het weer weken wachten voor een volgende gelegenheid. Mijn Ex had gisteren een afspraak, maar was een half uur te laat. Nu is het weer weken wachten voor een volgende gelegenheid. Misschien moet ik hen aanbieden hun agenda bij te houden. Zoonlief en zijn lief hebben hun agenda’s gekoppeld. Niet een dubbele boekhouding, maar gewoon via de computer. Weten van elkaar altijd wie waar op welk moment verwacht wordt. Dat is nog eens liefde. Ik zou natuurlijk op die manier ook als privé-secretaris voor Gade en Ex kunnen optreden en hun afspraken bijhouden. Maar dan moet ik ook aan een gecomputeriseerde agenda. Voorlopig niet dus. Blijf mijn papieren agenda trouw. En Gade en Ex wachten op hun volgende afspraak. Als ik weet wanneer die is, zal ik hen er aan herinneren.