Bekend

Het overkomt mij ook wel eens dat ik iemand zie en dat ik zeker weet hem of haar te kennen. Het gezicht komt me meer dan bekend voor, maar met geen mogelijkheid kan ik het plaatsen. Ik probeer een aantal mogelijkheden uit, maar er gaat geen enkel lampje branden. Totdat opeens er een lichtje aangaat, het kwartje valt. Dat geeft een gevoel van opluchting. Vaak is het zo dat het decor zo anders is, dat het logisch is dat ik de ander, alhoewel ik dacht hem of haar te kennen, niet direct kon plaatsen.
Iets soortgelijks overkwam mij nu al weer een paar jaar geleden. In de sauna word ik met naam en toenaam aangesproken door een jonge vrouw. Ik herken haar niet op het eerste gezicht, maar zij maakt onmiddellijk duidelijk dat wij elkaar een week geleden ontmoet hebben bij het voorgesprek voor haar huwelijk dat ik over een paar dagen later zal sluiten. Zij stelt mij dan ook voor aan de blote mevrouw die haar vergezeld, haar moeder. Zelden leerde ik bruiloftsgasten op zo’n manier kennen. Ik kan het niet nalaten om in mijn huwelijkstoespraak te vermelden dat de bruid mij onder gans andere omstandigheden met haar moeder liet kennismaken.
Afgelopen maandag, bij de nazit van de door mij geleide naturalisatiebijeenkomst, spreekt een mevrouw met een charmante glimlach mij aan. Zij is als gast mee gekomen bij een van de genaturaliseerden. “U hebt zo’n bekend gezicht, ik ken u ergens van.” Ik kijk verrast op en zeg het te betreuren dat als dat al zo mocht zijn ik mij een eerdere ontmoeting niet herinner. De mevrouw doet mij onmiddellijk in de complimenteerstand schieten. Zo’n mevrouw is het wel. We proberen een aantal mogelijkheden die haar vermoeden mij te kennen zouden kunnen staven. Maar we komen niet verder dan het bij elkaar in de buurt wonen, onbewuste ontmoetingen bij de Albert Heijn en dat soort trivialiteiten. We stellen ons wederzijds voor. Later die avond thuis ga ik op Internet naar haar op zoek, maar ik kan haar in de virtuele wereld niet vinden. Als ik de volgende dag boodschappen doe, betrap ik me er op langzamer dan normaal speurend door de supermarkt te lopen, hopende op een toevallige ontmoeting. Geen mevrouw gezien.

Eén reactie op Bekend

  1. Babette schreef:

    Lieve jan,
    Hetzelfde overkwam mij , maar dan op een feestje. Het kwartje( of de Belgische Frank) viel. En ik stamelde’ ik herkende u niet met uw kleren aan’.
    Maar ik ga nu boodschappen doen in A.H. in de hoop…?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *