Blauw

Hoe mijn ideale vrouw er uit ziet? Dat soort bespiegelingen ligt al ver achter mij. Bovendien heb ik nooit zo’n uitgesproken voorkeur gehad voor het een of ander. Een ding is wel altijd duidelijk geweest: ik ben een voorstander van kort haar. Valt het merendeel der mannen op een weelderige haardos, voor mij kan het niet kort genoeg zijn. Een jongenskopje eigenlijk. En als ik nu helemaal eerlijk ben hebben jongensachtige types mijn voorkeur. Maar verder, nee gaat het mij niet zo om specifieke kenmerken. Meer het totaalplaatje en dat is er toch wel een van een jongensachtige stoerheid met een feminin accentje. En de ogen mogen bij voorkeur blauw zijn. Zoals die van Tante Jans in Ciske de Musical: “Wat een mooie vrouw en dan die ogen , oh wat zijn ze blauw.”
Gade heeft geen blauwe ogen. Gade heeft zelfs heel bruine ogen. Zo bruin, dat ze weer mooi zijn,  vooral ook omdat het de ogen van Gade zijn. Die ogenkleur is nooit een aanleiding geweest om Gade niet mijn gade te laten worden. Nu al weer meer dan 10 jaar officieel bevestigd. Maar Gade weet wel van mijn voorkeur voor blauwe ogen.
Huishoudelijk scene. Ik sta als eerste op, heb me al gedoucht en geschoren, ben zelfs al aangekleed en naar de bakker geweest voor het gebruikelijke halfje tarwe-zonnepit en twee zaterdagse volkoren croissantjes als Gade naar beneden komt met de mededeling dat zij eindelijk ook een blauw oog heeft. Eentje weliswaar, maar het begin is er. Haar linkeroog heeft boven op het ooglid een kleine, maar onmiskenbare bloeduitstorting, die prachtig paars kleurt. In de wandeling heet dat een blauw oog. Gedurende de nacht is er om niet na te gane rede een adertje gesprongen, misschien wel meer dan een en dat zorgt nu voor iets wat nog het meest lijkt op wat uitgelopen oogschaduw. Maar ik hou het er op dat Gade een blauw oog heeft. Nu het andere nog?