Boos

Ik ben een vrij gelijkmatig mens. Maak me zelden of nooit echt ergens kwaad over. Op zich is dat best wel eens jammer, want een beetje boosheid levert vanzelfsprekend prikkelende stukjes op. Prikkelender in ieder geval dan mijn dagelijkse gekneuter. In mijn stukjes vliegen zelden de vonken er vanaf. Als ik mij al ergens boos over zou maken, zie ik vaak ook gelijk de ander kant van de medaille, constateer dat de waarheid ergens in het midden ligt en dat mijn op het eerste oog zo absolute opvatting barsten begint te vertonen waardoor de nuance naar binnen sijpelt. Mijn aanvankelijke boosheid houdt geen stand en weg is de grond onder een  flagrant extreme opvatting. De zon van de keerzijde doet de sneeuw van het absolute smelten. Het zeker weten maakt plaats  voor het misschien.
Boos word ik als mij onrecht wordt aangedaan. Als iemand iets stellig zegt te weten, ik dat met redenen weet te bestrijden en dat de ander toch bij zijn standpunt blijft. Grrrr! Ik had ooit als penningmeester van een clubje een aanvraag om subsidie gedaan en gisteren wist iemand mij te vertellen  dat die aanvraag niet gehonoreerd was omdat er fouten in die aanvraag gezeten zouden hebben. Ik wist zeker dat de aanvraag aan alle criteria had voldaan, maar dat het fonds op was geweest en er daarom geen financiële bijdrage verstrekt kon worden. Nee hoor, mijn zegsman wist het zeker, hij had het zelf uit betrouwbare bron vernomen, dat de aanvraag onjuist was. Ik voelde de boosheid in mij opkomen en mijn verhaal dat de aanvraag wel conform de vereisten was, werd niet geloofd. Nog staande de bijeenkomst ging ik op mijn laptop op zoek, ik miste daardoor een deel van de vergadering. En na enig zoeken vond ik waar ik naar op zoek was: het bericht van de mogelijke subsidieverlener en las: “Ik moet u meedelen dat de commissie  en de directie uw project niet hebben uitgekozen voor een donatie. Uw aanvraag voldoet aan de criteria van het fonds.” En dan volgt de mededeling dat het geld op was en er andere keuzes gemaakt zijn. Degene die zo zeker wist dat de aanvraag onjuist was, mompelt een zacht sorry, hij had dat toch echt gehoord. Mijn boosheid ebt weg. Weer geen pissig stukje.