Buitenmensen

Ik ben in een bovenhuis geboren.  Toen ik een jaar of vier, vijf was verhuisde ik met het gezin naar een ander bovenhuis, iets verderop in de straat. Daar woonde ik tot mijn 25e. Ik woonde daar zelfs getrouwd en wel de eerste maanden van mijn huwelijk om dan  te verhuizen naar een flat. De zevende verdieping aan de rand van de stad. Buiten was voor mij het balkon met een paar plantenbakken Ik was bijna 30 toen ik voor het eerste in een huis met een tuin ging wonen. Een voortuin en een achtertuin, dat wel, maar ook toen mocht je me toch niet echt een buitenmens noemen. En dat ben ik ook nooit geworden. Tuinieren, zelfs in zijn meest simpele vorm, is niet aan mij besteed. En geen van mijn vingers vertoont ook maar het minste spoortje groen.
Voorvaderen van mij stammen uit Huissen-buiten. Honderden jaren geleden. Bij een van hen staat als eerzaam beroep warmoezenier vermeld. Een woord dat mijn spellingcontrole niet eens meer zegt te kennen, maar volgens Van Dale een groentekweker en/of -verkoper is. In de loop van de generaties heeft dat groene gen de survival of the fittest  niet overleefd. Eeuwen geleden moet het al gesneuveld zijn. Mijn vader was bakker en zijn vader, geloof ik, kleermaker. Maar zeker geen tuinder of iets dergelijks. Een paar neven, zowel van vaders- als van moederskant werden wel tuinder. Maar ik kan alleen maar genieten van het zitten in de tuin, zeker als het weer mild is en het boek lezenswaard.
Maar gisteren leek het even of familie en vrienden zich op het groene leven hadden gestort. Mijn bloggende neef raakt niet uitgeschreven over zijn nieuwe onderkomen, midden in het nog nauwelijks ontsloten Drentse land, mijn Franse nichten worden vermeld in een tijdschrift waar de loftrompet gestoken gaat worden over hun landgoedje op een Dordognese heuvel, de overburen maken ons jaloers met een filmpje over hun tijdelijke onderkomen in de Noord-Italiaanse heuvels en Gade plaatst op Facebook bewegend beelden over het redden van een pimpelmeesje in de tuin van haar kantoorpand en de eerste kolibrivlinder in onze achtertuin. En ik, ik maak een filmpje van mijn dinsdagmiddagse uitzicht, de zelfde achtertuin, maar dan zonder vlinder. Voor heel even waan ik mij een buitenmens, net als mijn nichten, neef, overburen en Gade.