Charity

Op de uitnodiging stond geen uitdrukkelijk kledingvoorschrift. En zo kon het voorkomen dat tussen de wandelkostuums, zo heet dat nu eenmaal in  officiële invitatietaal, een enkele, en nu wat verdwaald lijkende smoking, rondliep. Het was een charity dinner. Direct vertaald een menslievendheids eten. Het goede doel was een weeshuis in India. Op zich niks mis mee. De organisatie had mij gevraagd of ik mijn medewerking wilde verlenen door een, zo mogelijk wat humoristisch, praatje te houden. Natuurlijk wilde ik dat. Ik ben gek op goede doelen en lekker eten en stel de mensen niet graag teleur. Het was een plezierige avond was. 125 gasten, veel bekenden en een geanimeerde sfeer. Een stoel kostte € 125,-, maar daar kreeg je ook wat voor. Zoals de uitnodiging zei: “De avond zal zich kenmerken door een geweldige combinatie van een onderhoudend programma in een stijlvolle ambiance, een ontspannen sfeer en hoogwaardig culinair genieten.”  Normaal vervult mij het samengaan van de bijvoeglijke naamwoorden geweldige, onderhoudend, stijlvol, ontspannen en hoogwaardig in een zin  mij met zekere argwaan. Maar nu ik zelf onderdeel was van het onderhoudend programma liet ik mijn twijfel varen. Ik hield de scepticus in mij onder duim. Al vind ik het toch altijd vreemd dat wij ons hier aan een feestelijke maaltijd, door velen rijkelijk overgoten, zitten vol te stouwen (“sterrendiner van 5 gangen!”), terwijl aan de ander kant van de aardbol kasteloze wezen en verlaten kinderen het met veel minder moeten doen. Maar zo lijkt de wereld nu eenmaal in elkaar te zitten en ik doe er ook nog van harte aan mee. Mijn bijdrage aan het programma, onderhoudend en wel, bestond uit het voorlezen van wat van mijn blogs en een handjevol gedichten uit mijn zo goed als uitverkochte bundeltje. Men luisterde, lachte daar waar het moest en applaudisseerde op de juiste momenten. Ik bood ook nog aan dat de helft van wat ik die avond aan bundeltjes verkocht zou terugstorten naar het goede doel. Voor de zekerheid had ik er 20 bij me. Ik verkocht er 3. Moet toch eens wat aan mijn marketing doen. Het kistje wijn dat ik als dank kreeg, heb ik onmiddellijk ingebracht op de veiling voor het goede doel. Bracht € 65,- op. Belangeloos medewerken is belangeloos medewerken en ik voelde me onmetelijk menslievend.