Dubio

Ik zit in Dubio. In deze vakantietijd zou je dan haast gaan denken dat ik ergens ver weg in het Italiaanse Toscane zit te genieten op een mooi pleintje in het lieflijke dorpje Dubio. Of misschien is het een middeleeuws stadje waar de oude omwalling nog in tact is en dat mede daardoor een prominente plaats heeft gekregen op de werelderfgoed lijst van de UNESCO. In beide gevallen wordt het dorpje beroofd van zijn eigenheid door de hordes toeristen die op aanraden van de ANWB en het Italiaans Verkeersbureau er naar toegetrokken zijn en nu file lopen door de hellende steegjes. Dubio ligt het warm te hebben in de blakerende zon en ik als toerist heb het nog warmer. Ik zou haast zelf gaan geloven dat Dubio bestaat en gemakkelijk via een fly-drive te bereiken is door te vliegen naar Verona of Pisa. Ik zou met het grootste gemak een heel hoofdstuk over Dubio kunnen schrijven in de reisgids ‘Italië voor beginners’, zeker omdat ik Dubio helemaal naar eigen believen kan inrichten. Maar dat Dubio is er alleen maar in mijn fantasie.
Nee,ik zit werkelijk in dubio. Een kapitaal of onderkast maakt het verschil tussen fantasie en werkelijkheid. Mijn twijfel is eigenlijk van zeer bescheiden aard. Van de keuze voor het een of ander hangt niets wereldschokkends af. Het is een te miniem onderwerp om er ook maar iemand mee te vermoeien of mij er raad over te laten geven. Ik kom er ter gelegener tijd zelf wel uit. Ik leg het probleem, dat nauwelijks een probleem is wel even voor aan Gade, dat wel. Zij probeert mijn twijfel duidelijker te maken door zeer gericht vragen te stellen die nauw verband houden met de kwestie. Mijn antwoorden zouden mij behulpzaam kunnen  zijn, maar die kaatsen tussen enerzijds anderzijds en dat maakt het allemaal ook niet duidelijker. Dubio is niet voor niets de hoofdstad van de Provincie Chissà.