Eerste druk

De koffieclub,nee ik ga niet meer uitleggen wat dat is, vierde dit jaar bij Gade en mij oud en nieuw. Natuurlijk ging dat met een plezierige maaltijd gepaard, maar we hadden ook afgesproken dat iedereen iets moest doen. Concreter was de opdracht niet. Iedereen had de vrije hand. De activiteiten moesten bij Gade gemeld worden, die daarmee een programma zal opstellen. Zij is de enige die weet wat er te gebeuren staat en er een min of meer logische draai aangeven zodat beschouwing en actie elkaar zullen afwisselen en het eten daar op de juiste wijze doorvlochten zal worden. Het wordt inderdaad een gevarieerde avond. We luisteren naar een verhaal van Oscar Wilde en tekst van Huub Oosterhuis en doen spelletjes die op een kinderfeestje niet zouden misstaan. Ze worden met overgave en heel veel lol gespeeld. Hints blijkt lastiger dan gedacht en ook een min of meer volwassen “Wie ben ik?” mag op veel hilarische betrokkenheid rekenen. Het kind in ons schudden we al luisterend en spelend wakker. We maken blinde portretten van elkaar en dichten elkaar anoniem waarderende woorden toe en maken gewag van wat we het mooist, beste en aardigste met en van elkaar vinden. De spelletjes brengen ons met gemak tot voorbij het uur waar het ene jaar in het andere overgaat.
Het is koffieclub. We kijken terug op onze oud- en nieuwviering. Via de groepsapp hadden wij elkaar al laten weten hoe plezierig het was ervaren. Een van ons vraagt of het boek van Huub Oosterhuis waar ik uit las nog te krijgen zou zijn. Het had haar geraakt. Ik kocht mijn exemplaar meer dan zesenveertig jaar geleden. Al die jaren waren het aan te zien. Ik had het boekje en teksten daaruit vaak gebruikt, om voor te lezen, zelf te lezen als inspiratie bij mijn werken met groepen. Een boekje waar ik zeer aan gehecht ben.
De koffieclub komt niet voor niets samen in een boekhandel met een grote antiquarische afdeling. Daar blijkt nog een 16e druk voorhanden dat direct wordt aangeschaft. Mijn exemplaar is een 1e druk. Ik koester het nog meer.