Eten

Ook al leert de Bijbel (Matteüs 4:4) ons dat de mens niet alleen bij brood alleen leeft, er moet toch ook geregeld gegeten worden. Dat eten gaat mij goed af. De slechte eter die ik ooit was heb ik al lang achter mij gelaten. Als kind lustte ik niks en vond mijn moeder het goed, al was het maar om van mijn gezanik af te zijn, dat ik de warme maaltijd met een glas melk wegspoelde. Ik was een tetteraar, een woord dat alleen in ons gezin in de betekenis van slechte eter gebruikt werd: “Jantje , zit toch niet zo te tetten en eet eens door.” Ik hoor het mijn moeder nog zeggen. Nee, in mijn jeugd was de middagmaaltijd, – warm eten deed je toen nog tussen de middag-, niet aan mij besteed. Dat is later nog weer ruimschoots goed gekomen. Maar nu strijd ik op een andere manier met de warme maaltijd en plaagt mij van tijd tot tijd de prangende vraag wat zullen we vanavond weer eten. Een vraag die mij geregeld van maandag tot en met donderdag bezig houdt. In het weekend kookt Gade en bepaalt het menu, op vrijdag staat altijd een plaatpizza van de biologische bakker op tafel, maar vier dagen per week pijnig ik mij met de vraag wat nu weer te eten.Ik stel dat veel dramatischer voor dan dat dat in werkelijkheid is, want voor zij naar haar werk gaat, geeft Gade tal van waardevolle suggesties, die mijn probleempje nog verder doen verschrompelen dan het al is. Bovendien is het meestal ook nog zo dat ik begin met de voorbereidingen van het koken en dat als Gade weer thuis komt zij assisteert bij het geven van de finishing touch. En het is meestal die touch die het eten smaak geeft. Een smaak waardoor ik geen glas melk meer nodig heb bij het wegspoelen van de maaltijd.
Vanavond eten we zuurkool.