Fin

Het is dinsdagavond. Laat. Gade gaat de vuilniszakken buiten zetten. Als ze terugkomt roept ze mij. “Kijk eens wie er mee kwam lopen?” Ze vertelt dat tussen de vuilniszakkenstapel een katje wat liep rond te scharrelen, duidelijk op zoek naar iets eetbaars.Het beestje liet zich makkelijk aaien en volgde haar naar huis. Niet weg te branden en toen de voordeur openging was het eerder binnen dan Gade. Daar zaten we dan, tegen elf uur met een vriendelijk katje dat zich gemakkelijk liet aaien en deed alsof hij al jaren bij ons thuishoorde. En het was duidelijk dat hij hondsmoe was, al weet ik niet of katten die uitdrukking erg appreciëren. De kat rolde zich op op het favoriete slaapbankje van onze Harrie die we, om een pijnlijke confrontatie te voorkomen, in de keuken opgesloten hadden.
Wat te doen? We belden de dierenambulance. Die zouden het beestje komen ophalen, maar dat kon nog wel even duren want er was niet direct een auto beschikbaar. Ik maakte een portretfoto van de kat en zette die met de mededeling dat dit fraaie exemplaar bij ons was komen aanlopen op de site “Dier kwijt in Nijmegen”. Binnen vijf minuten kwam er al een reactie dat de kat Fin, die al een paar dagen vermist werd, wel erg leek op de kat op onze foto. Fin was de kat van een collega en of die collega ons mocht bellen. Uiteraard. Er werden foto’s uitgewisseld.De kat die op Harrie’s bankje lag te slapen was ontegenzeggelijk Fin. Fin, een naam waar hij hoegenaamd niet op reageerde,maar hij was het wel. Fin beek de huiskat van de St.Maartensschool en onderdeel van de menagerie die aan die school verbonden is in de schaduw van de Maartenskliniek. Fin leidde daar een vrijgevochten leventje tot zijn eigen genoegen en dat van de leerlingen en het personeel. Hij liep daarnaar eigen believen in en uit. Maar nu was hij al een paar dagen de hort op, een tocht die uiteindelijk eindigde bij de mensen van de dierenambulance die Fin bij ons, middernacht voorbij, ophaalden. Daar zou iemand van de school Fin de volgende dag ophalen.
We hebben Harrie uitgelegd waarom hij zo lang in de keuken opgesloten zat. Het leek of hij graag kennis had gemaakt met Fin. Maar ons leek dat toch beter van niet. Verbeeld je dat Harrie voor Fin gevallen was. Die scheiding wilden wij haar niet aandoen.