Geluk

Ooit leerde ik als antwoord op de vraag waarom wij op aarde zijn, dat wij hier waren om God te dienen en daardoor hier en hiernamaals gelukkig te zijn. Ik diende God als geen ander, een tamelijk goedkoop entreebewijs naar hedendaags en eeuwig geluk. Ik bad voor het naar bed gaan samen met mijn vader  het avondgebedje, dat ik nu, mensenlevens later nog vlekkeloos kan opzeggen: “Kindje Jezus klein, hou toch Jan zijn hartje rein, laat toch nimmer toe  dat hij zonde doe. Alles uit liefde voor Jezus en en Maria. Jezus red Rusland, Jezus red Rusland, Jezus red Rusland.”  En dat dan gevolgd door het Weesgegroet en het Onze Vader. Ook ging ik elke zondag ter kerke en maandelijks klassikaal ter biecht. Nee, ik diende God naar behoren, geluk was mij dientengevolge hier en nu en daar en straks beschoren. Ik was een zoeker die het geluk gevonden had. En dat is nog steeds zo. Gade en ik zeggen vaak dat wij aan de chocoladekant van het bestaan verkeren. Zelfs nu ik god wat minder dien, nauwelijks meer ter kerke ga, mijn laatste biecht een anekdote uit een ver verleden is geworden en ik sterk twijfel aan het bestaan van een hiernamaals. En toch ben ik gelukkig, beleef in ieder geval genoeg geluksmomenten. Geluk is geen status, geluk  is een moment. En als je er daarvan voldoende beleeft is geluk je deel. Ieder mens is op zijn eigen manier op zoek naar geluk. Dat zoeken naar geluk is de grond van ons bestaan. Ik verkeer in de bevoorrechte positie dat ik daarvoor mijn huis niet uit hoef, laat staan mijn land hoef te ontvluchten. Geluk ligt voor mij voor het oprapen. Ik hoef geen vluchteling te zijn op zoek naar een een sprankje geluk. Ik verfoei de mensen die elke vluchteling afschilderen als een gelukszoeker. Natuurlijk is ook een vluchteling op zoek naar geluk. Wie niet.  Geluk zoeken mag. Het is de motor voor alles wat we doen, lees ik in mijn lijfblad van vandaag. En ook dat vluchtelingen geen probleem zijn, maar een probleem hebben in hun zoektocht naar geluk, dat in zo ruime mate mijn deel is. Het is ongelijk verdeeld in de wereld. Hier en nu. En straks?