IJsprijs

Eindelijk weer eens wat gewonnen. Gade en ik. We spelen allebei mee in de Postcodeloterij. Ik blijf daar in meespelen in het bange vermoeden dat als ik mijn deelname opzeg de maand daarop de straatprijs op mijn postcode zal vallen. Nu hebben we iets gewonnen dat ons een paar jaar geleden ook al ten deel viel. De ijsprijs! We krijgen de bonnen thuisgestuurd om ieder een verpakking Ben & Jerry ijs op te halen. De vorige keer lag die te wachten in de videotheek een eindje verderop. Vreemde combinatie video en ijs, maar de wegen van de Postcodeloterij zijn ondoorgrondelijk zullen we maar zeggen. Inmiddels is de videotheek gesloten, het pand staat te huur. Daar zijn de prijzen niet meer af te bekomen, maar ik kan onze prijzen nu afhalen bij een supermarkt. Het is niet de supermarkt waar ik gebruikelijk mijn boodschappen doe. Hier kom ik zelden. Het is dan ook even zoeken waar hier de groente-afdeling is, waar de kaas verkocht wordt en waar de roomboter. Ik zwerf door de mij zo goed als onbekende winkel. Ik bedenk dat het wel slim is van deze winkel om nu als ijsprijsafhaalpunt te dienen. Je doet er dan toch, omdat je er moet zijn, ook maar meteen wat boodschappen. Traffic genereren noemen detailhandelgoeroe’s dat. Als ik van de kaas naar de boter slalom, zo er hoogte van de eieren hoor ik mijn naam roepen. Een jonge vrouw, die ik gelukkig direct herken als het achterbuurmeisje van destijds. Zij is van de leeftijd van mijn eigen kinderen en was hun speelvriendinnetje. Ik zag haar voor het laatst vijf jaar geleden toen zij getuige was bij een huwelijk dat ik sloot. Intussen heeft ze twee kinderen, de jongste net geboren. Ooit schreef ik een versje in haar poesie-album. Geen standaardversje maar een zelf gemaakt acrostichon. Ik herinner haar daar aan. Maar dat hoeft helemaal niet. Zij blijkt het van buiten te kennen en citeert het. Het vervult mij met een goed gevoel. Dat is me nog meer waard dan de ijsprijs die ik uit de winkel meeneem. Thuis zoek ik het buurmeisje van toen op op Facebook. Ze accepteert mijn vriendschapsverzoek.

2 reacties op IJsprijs

  1. willem Scheepers schreef:

    Ha Jan,

    Gods wegen zijn duister en soms erg leuk. Dit vind ik van die mooie toevalligheden, verrassingen. een ijsje als lokkertje om je op weg te brengen naar haar. Fantastisch.
    En ik lees dit weer omdat ik op zoek ben aar je mailadres. Ik ga even verder…Hgr Willem

  2. Brieke schreef:

    Boeken vol zijn er geschreven
    Regels en wetten, vele boekenplanken lang
    Ideeen over hoe men zou moeten leven
    En dat maakt vele mensen bang
    Kom toch gauw, laat daardoor je leventje niet verzieken
    En schrijf jij gerust je eigen levensverhaal, getiteld………

    BRIEKE

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *