Interview

Het persbericht is de deur uit. De aankondiging van de presentatie van mijn ‘vertaling’ in het Nimweegs van ‘Opa en oma Pluis’, een boekje uit de Nijntjes-serie op 4 september bij de boekhandel Dekker van de Vegt. Een paar maanden geleden kreeg ik het verzoek van een uitgever of ik dat wilde doen. Uiteraard wilde ik dat. Elke poging om het Nimweegs onder de aandacht te brengen is mij lief. Bovendien viel het qua werk wel mee. Achtenveertig regels. Een paar voorwaarden. Ritme en rijmschema moesten gehandhaafd blijven en de naam Nijntje mocht niet vernimweegsd worden. Nijntje moest Nijntje blijven. En er moest iemand zijn die over mijn schouder meelas en ook nog verstand moest hebben van het Nimweegs. Die vond ik in de dialectoloog Roeland van Hout, met wie ik jaren geleden aan het Nimweegs woordenboek had gewerkt.Van hem kwamen wat waardevolle suggesties, waar ik dankbaar gebruik van gemaakt heb.
Het persbericht was dus uit en op diezelfde dag een verzoek voor een interview en een telefoontje van een journaliste die er weinig van leek te begrijpen om wat nadere toelichting. Zij vroeg waarom ik dit initiatief had genomen. Dat was toch te veel eer, want het initiatief lag bij de uitgever, niet bij mij. Nijntje was al in tientallen edities verschenen. Van het Fries tot het Latijn,van het Achterhoeks tot het Haags. In dat rijtje vonden zij, mocht het Nimweegs niet ontbreken. Terecht.
Gistermiddag een interview met iemand van het plaatselijke advertentieblad. Locatie: de kinderboekenafdeling van de boekhandel waar de presentatie zal plaatsvinden. Ik krijg de vraag wat mij beweegt het Nimweegs zo te promoten. Ik krijg de kans een mooi verhaal op te dissen over het behoud van cultureel erfgoed en identiteit. En opeens komt zo’n Nijntjevertaling in een ander perspectief te staan. Het aardige is ook nog dat ik zelf geloof in wat ik zeg. Dat taal bijdraagt aan het eigene van een streek, een stad, een individu. Nijntje was natuurlijk al cultureel erfgoed. Nu zij ook in Nijmegen domicilie heeft gekozen wordt zij ook Nimweegs cultureel erfgoed. En dat is mooi, heel mooi.

Eén reactie op Interview

  1. Ineke schreef:

    Lieve ome Jan,
    ik kiek er noar uut.

    En ik voel me nergens zo ’tuus’ als in de bus in Nijmegen, als er rondom mij heerlijk ‘Nimweegs geproat’ wordt.

    Geniet ervan, de 4e! XXX

Laat een antwoord achter aan Ineke Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *