Jong

Het is al weer een heel tijd geleden dat ik in een gezelschap tot een van de jongere behoorde. Een heel fiks deel van mijn leven is dat wel zo geweest. Ik was nog maar net twintig toen in zitting nam in besturen, raden, werkgroepen en dat soort gremia. Ik was een broekie en deed dingen waarvan ik mij nu afvraag hoe ik het gedurfd heb. Jeugdige onbevangenheid en gebrek aan ervaring. In het gezelschap van soms veel oudere mensen roerde ik danig mijn mondje en van tijd tot tijd had ik ook nog het idee dat er geluisterd werd naar wat ik zei. Een jonge hond was ik.
Als je dan ouder wordt verflauwd dat gevoel. Je past je een beetje aan, maar nog steeds betrap ik mij er op dat mijn woorden sneller gaan dan mijn gedachten. Ik flap er wat uit en hoor pas wat ik gezegd heb als mijn woorden weer mijn oren bereiken. Ze zijn nauwelijks in mijn gedachten gerijpt. Dat brengt dan wel met zich mee dat tact en empathie niet mijn sterkste kanten zijn.
Gister was ik in een gezelschap waarbij ik tot de jongere garde behoorde. In een parochiezaaltje werd een inleiding gehouden over het Tweede Vaticaanse Concilie dat 50 jaar geleden begon. De verworvenheden van dat concilie waren een van de redenen waarom ik mij jarenlang tamelijk senang in de kerk heb bevonden. Op diverse niveaus was ik actief en ontmoette inspirerende mensen en bewoog mij in een warme gemeenschap. Ik wilde het verhaal van de geschiedenis van dat concilie nog eens horen. Hoe kort heeft dat maar geduurd. Voor we het wisten was de kerk weer het machtsinstituut van weleer, waar geen plaats meer was om verbeelding een plaats te geven. Dat werd gisteren in de inleiding van kerkhistoricus nog weer eens navrant duidelijk. Hij schetste het failliet van een instituut dat geen ruimte meer laat voor beweging, betrokkenheid, maar zich rechtlijnig en behoudend uit.
Ik was een van de jongere aanwezigen deze avond. Er waren twee echte jongeren, waarvan een de dochter van de inleider. Als het zo is dat de jeugd de toekomst heeft, ziet het er voor het instituut in Nederland niet best uit.

1 reacties op Jong

  1. Cees Sweerman schreef:

    Volledig eens met Jans beoordeling van de betekenis van het 2de Vaticaans Concilie: er gloorde hoop dat er een frisse wind door de kerk zou waaien, maar daar is niets van over. De enige verzachtende factor is dat de algemene ontkerkelijking eveneens een belangrijke rol gespeeld heeft.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *