Kringetjes

Ik beweeg me in kringetjes. Zoals de meeste mensen. Ik bedoel niet in die grote metafysische kringloop ‘van as zijt gij en tot as zult gij wederkeren’. Van die kring kent iedereen het begin en einde, maar dat is maar de helft. De andere onzichtbare helft is alleen maar gissen en voor steeds minder een wankel geloven. Nee, ik bedoel gewoon die kleine kringetjes waaruit een mensenleven is opgebouwd. Je gezin, je familie, heel veel verschillende vriendenkringetjes, je hobbykringen, je vrijwilligerskringen en ooit nog eens je werkkring. Je buurtkring, je clubkring en noem maar op kring. Allemaal celletjes in de raat die leven vormt.
Gisteravond, op mijn verjaardag troffen een aantal van die kringetjes elkaar. Zo’n twintig gasten die zich tegoed deden aan elkaars gezelschap en aan de smakelijk maaltijd die Gade bereid had. Eenvoudig maar heel lekker. Een stevige tomatensoep en een voortreffelijke salade naar haar moeders recept, een van de goede dingen die zij de wereld heeft nagelaten.
Op zo’n avond zie ik iets moois gebeuren. Uiteraard zijn er vertegenwoordigers van mijn gezinskring. Wat zeg ik, die zijn er allemaal. Gade, Ex, Zoon en Dochter. En dan zijn er vrienden en vriendinnen van allerlei herkomst. De kleuterschooljuf van zoonlief van 33 jaar geleden, de oude vriendin uit mijn academietijd en al jaren peettante van de Zoon, recentere vrienden van zomaar de zaterdagse koffie bij de boekhandel, de vriendin van de praatgroep van destijds, de buurman, mijn voetbalmaatje en zijn vrouw, die ik ooit ook nog eens in de echt verbond. En nog zo wat mensen, vrienden liever gezegd. Allemaal komen ze uit kringen en kringetjes, waar ik deel van uit maak. Groot en klein. Met intense contacten, met minder intense contacten. Op mijn verjaardagsavond lopen die kringetjes door elkaar, raken elkaar, gaan in elkaar over. Er wordt gebabbeld, gepraat, gesproken. Oppervlakkige conversatie, een diepergaand gesprek en intussen wordt het eten geroemd. De opstelling wijzigt voortdurend. Men beweegt van stoel naar statafel en weer terug. Praat met de ene , met de andere en dan weer met de ene. Mijn verjaardag zoals ik vind dat die moet zijn. En er ontstaat een nieuwe kring: een kring van mensen die elkaar alleen maar kennen van mijn verjaardag. En die bij het afscheid een voorschotje nemen op de toekomst door bij vertrek tegen elkaar te zeggen: “Tot volgend jaar op Jans verjaardag.” Ik hoop er zelf dan ook weer bij te zijn.