Lattenleunsoel

We zijn een dagje in Utrecht. Daar vindt de Pollendag plaats. Deze dag is een ongeregeld plaatsvindende reünie van het gezin waar mijn exgenote deel van uitmaakt. Ik en mijn huidige worden daar steevast voor uitgenodigd. Het geeft een warm gevoel om ex-zwagers en ex-schoonzussen plus een handvol ex-nichtjes met aanhang en kinderschaar dan weer te zien en even bij te praten. Het aardige is dat het helemaal niet als ‘ex’ voelt. Daarvoor zijn de banden te hecht en waren de contacten te warm. Het is ook de dag om even vis-à-vis bij te praten en kennis te maken met nieuwe partners en de groei van de kinderschaar te bewonderen. Een knusse familiedag. Doet de mens goed. De vorige Pollendag was in Burgers Zoo. Ditmaal heeft het voorbereidend comité gekozen voor het Centraal Museum in Utrecht en het aanpalende Dick Bruna Huis. We ontmoeten elkaar rond de koffie. De Nijmeegse tak is 6 man sterk samen aangereisd. Verder zijn Amsterdam, Roermond, ‘s-Hertogenbosch, Utrecht, Hamburg en Eindhoven vertegenwoordigd. Veel klapzoenen en “Hoe-gaat-’t”-s. Ik koop opnieuw ‘Nijntje vliegt’ en lees het na ruim 30 jaar weer aan mijn zoon en dochter voor. En dan is het al lunchtijd. Copieuze broodjes en gezellig gebabbel. Vervolgens verzamelen we in het Centraal Museum en maken kennis met de charmante Jitske, de rondleidster die ons zal introduceren in het Universum van Rietveld. En dan blijkt toch weer dat ik destijds in een keurige familie ben ingetrouwd. Aandachtig, oprecht of geveinsd, doet er niet toe, volgen zij de gids. Later bij de thee overhoren we elkaar op feiten en data over de ontwerper van de ‘lattenleunstoel’ zoals Jitske de stoel noemt die voor iedereen verder de ‘Rietveldstoel’ heet. Mijn dochter dacht dat zij het aanvankelijk over de ‘natteneusstoel’ had. Het is maar wat je horen wil. Het lijkt mij overigens een crime om op die stoel, hoe je hem ook noemt, te zitten. Heel anders dan in het warme bad dat zo’n familiedag is.