Lunch

Het gezegde luidt dat je beter een goede buur kunt hebben dan een verre vriend. Met de buren die wij hebben, lijkt dat een waarheid als een koe. Wij, Gade en ik zijn gezegend met een stel prima buren. Niet alleen de directe buren, maar ook die van een paar huizen verderop, ja zelfs die van de overkant. Goede buren die ik voor geen goud zou willen inwisselen voor verre vrienden. Zou ook niet weten hoe dat zou moeten, wat de wisselkoers is. Een goede buur is beter, dus meer waard. 1 goede buur goed voor 1,3 verre vriend, of 1.6, misschien wel 1,9. Buren en vrienden zijn onvergelijkbare grootheden en goed en ver hebben al helemaal niets met elkaar te maken. Gade en ik hebben goede vrienden die toch ver zijn.
Ik heb een jeugdvriend van heel vroeger. Van meer dan 60 jaar geleden. Dat is niet alleen in de tijd ver, maar hij woont ook nog eens aan het andere eind van het land. We zien elkaar zelden. Sterker nog, hebben elkaar jaren niet gezien en bleven op afstand van elkaars wel en wee op de hoogte. Tot voor een paar jaar geleden, toen hij mij vroeg hem te trouwen. Het was heel bijzonder een oude vriend in de echt te verbinden. Het is ook uit die tijd dat de afspraak stamt elkaar eens per jaar te  zien, samen te eten. Dat doen we samen met een ander bevriend stel. Eens per jaar samen eten. Eens in de drie jaar ben je dan aan de beurt om een voedzame en niet perse simpele maaltijd te bereiden. In de vorm van uitgebreide lunch. Gisteren ontmoetten we elkaar weer. Was nu iets langer dan een jaar geleden. De verre vriend en zijn vrouw zijn zich weer op het oosten van het land aan het oriënteren. Overwegen hier ook een pied à terre te verwerven. En als dat gebeurt zou het best eens kunnen dat er vaker, veel vaker dan een keer per jaar samen geluncht wordt. Of in ieder geval een kop koffie gedronken wordt. Lijkt me aardig, een verre vriend die een dichterbije buur wordt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *