Mis

Er was een lid van mijn mannenclub overleden. Hij was al lang ziek. Dementie. Gisteren is hij begraven. Vanuit de kerk. We waren met velen. De overledene had een groot netwerk. Zelfs na dat hij daar al jaren geen actief lid meer van kon zijn, waren ze hem niet vergeten. Ook van mijn club waren er heel wat aanwezig. De enige priester in mijn mannenclub leidde de dienst. Het werd een eclectische mis. Er zaten flarden Latijnse Hoogmis in, er werd Russisch gezongen, de preek was niet hoogdravend, maar warm nabij, het confiteor werd op zijn Nederlands gebeden, net als de twaalf artikelen van het geloof. De absoute, het vertrek van de kist uit de kerk, werd begeleid door Gregoriaanse zang. Het was een plezierig allegaartje dat daardoor weer zijn eigen stijl kreeg. En ik bad mee. De woorden die ik uitsprak, daar geloofde ik nog maar weinig van, maar ze zaten vanuit het verleden zo verankerd in mij dat ze er, zeker samen uitgesproken, uitrolde alsof ik ze nog elke dag zo bad. Er waren gebeden bij die ik tientallen jaren niet meer over mijn lippen had horen komen, maar ergens diep in mij bleken ze nog vrij ongeschonden een verborgen bestaan te hebben geleid. ‘Door mijn schuld, door mijn schuld, door mijn allergrootste schuld”, bad ik terwijl ik mij nergens van bewust was. En ik klopte mij ook nog, zoals eeuwen geleden geleerd, drie keer op de borst. De twaalf artikelen van het geloof kwamen er warempel nog vrij vlekkeloos uit. Ook bij mijn buurman in de kerk, die mij toefluisterde dat hij eigenlijk nog wel wat amendementen op de tekst had. Hij had ook lang in de politiek gezeten. Als agnost heb ik de artikelen gebeden met een licht vraagteken achter elk item. En bij het sanctus heb ik uit volle borst meegezongen met de oude melodie.
Ik ben ook ter communie gegaan. Als teken van samen zijn. De priester weet van mijn voor de kerk zondige staat: gescheiden en hertrouwd. Toch weigerde hij mij de hostie niet. Integendeel. Maar daardoor is hij wel mijn partner in crime. Wat ons ook verbindt, in ieder geval onze gedeelde zondigheid.
En de overledene? Ik weet niet veel zeker maar wel dat hij hoe dan ook rust in vrede.