Onderhoudsbeurt

Er zijn van die dagen dat ik wat onderhoudsbeurten onderga. Luxe dagen die bijdragen aan aan mijn welzijn. Vandaag was weer zo’n dag. In de ochtend een afspraak met S die mij zo eens in de maand onder handen neemt en mijn lijf van top tot teen weer wat in balans zet. Als ik op de massagetafel lig is het of mijn lijf weer een beetje op de juiste plaats wordt gezet. De botten en botjes en de spieren en pezen weer goed worden gerangschikt. Ik ben de laatste jaren een paar centimeter korter geworden, maar dan is het weer of er na dat ruime uur weer een paar millimeter mij bij zijn gekomen en of mijn lijf beter in mijn lichaam past. Een lichaam dat allengs luier wordt en daardoor strammer. Ja, ik weet het ook wel, ik zou meer moeten bewegen, maar lopen en zelfs staan gaan mij niet meer gemakkelijk en pijnloos af. Dat levert een vicieuze cirkel op van weinig bewegen-strammer worden- minder bewegen-nog strammer worden en dat ad infinitum. Een vicieuze cirkel de langzamerhand  zich omvormt tot een neerwaartse spiraal. Het moment lijkt aangebroken weer eens het goede voornemen te maken wat vaker op mijn hometrainer te gaan zitten en dan ook werkelijk een tijdje te trappen. Goed voornemen, maar het gezegde luidt toch niet voor niets dat de weg naar de hel geplaveid is met goede voornemens. Dan maar beter geen goede voornemens,maar een pover trachten in de hoop dat het einddoel een ander wordt.
Als een soort troost is er de maandelijkse afspraak en nog wat andere om het krakkemikkige lijf gaande te houden. Doorsmeren en olie verversen in de  hoop dat ik de volgende Apk zonder herkeuring weer haal. Maar dat kan ik niet alleen aan anderen overlaten. Zelf doen blijft mijn motto.
En dan was ik ook nog bij de pedicure. Het lijf, ach mijn lijf… Maar mijn teennagels zien er weer werkelijk prachtig uit.