Panel

Ik breng geregeld mijn stem uit. Niet alleen als de overheid mij vraagt aan te wijzen wie ik graag als mijn vertegenwoordiger in Tweede Kamer, provinciale staten, gemeenteraad of waterschap wil hebben door eens in de zoveel jaar een vakje bij een naam rood te kleuren. Nee, ik ben ook lid van twee internetpanels. De een is een commerciële die mij geregeld vraagt iets te vinden van het een of ander product, soms  zelf of ik en bepaald product of tijdschrift of wat dan ook überhaupt ken. Vaak moet ik het antwoord schuldig blijven en heb ik er nooit van gehoord. Voor mijn medewerking aan dat panel krijg ik afhankelijk van de omvang van de vragenlijst punten, punten die ik bij voldoende saldo kan verzilveren in tegoedbonnen. Daarnaast ben ik ook nog lid van en 1-Vandaagpanel. Daar krijg ik geen beloning voor, maar geeft mij het idee dat ik bijdraag aan de meningsvorming van gans een natie. Via dat panel heb ik al meermaals laten weten wat ik van de politiek als zodanig vind, en door de actualiteit ingegeven specifieke onderwerpen zoals de brexit, de rol van Europa of het rekeningrijden. Ik heb zelden of beter gezegd nooit het idee gehad dat mijn opvatting ook maar enige invloed had op de uiteindelijke besluitvorming rond de aan de orde gestelde onderwerpen.
Vandaag mocht ik mijn mening geven of ik belang hechtte aan bijzonder onderwijs. Het bijzondere aan dat onderwijs is dat het gestoeld is een geloofsovertuiging. Ook mocht ik mijn mening geven of dat onderwijs ook door de overheid financieel ondersteunt moet blijven.
Als ik terug kijk op mijn eigen onderwijshistorie is die van  jongs af aan zo bijzonder als maar kan. Mijn kleuterschool met Montessori-onderwijs werd gerund door zusters met grote kappen op hun hoofd. Daarna naar de Sint Jozefschool die bestiert werd door de Broeders van O.L.V. van Lourdes. Broeders met klinkende namen als Cassianus, Ferrarius en Gerardo. Na de lagere school naar het  Dominicuscollege, waar de paters nog in habijt les gaven. De universiteit waar ik vervolgens een jaar ingeschreven stond (meer naam mag het niet hebben) heette ton nog gewoon Katholiek Universiteit Nijmegen. En tot slot naar de Katholiek Sociale Academie voor Mannen.
Het is duidelijk. Van mij mag bijzonder onderwijs blijven. Ik kan mijn hele onderwijsgeschiedenis toch niet verdoezelen.