Peetopa

Vandaag is een goede oude vriendin jarig. Ik ken haar al sinds mijn akademietijd en dat was in de jaren dat we academie nog met een k schreven. Zo lang geleden dus al, meer dan 40 jaar. Gisteren vierde ze haar verjaardag. Geen kroonjaar, maar toch arrangeerde ze een genoeglijk buffetetentje (lees buffet-etentje) in een midden in de weilanden gelegen etablissement. En iedereen was er. Althans iedereen die normaliter op haar verjaardagen komt. Kinderen, petekinderen, familie, vrienden, goede collega’s, buren. Zo’n club die in deze samenstelling elkaar 1x per jaar ziet, tenminste als ze haar verjaardag viert.
Goede vriendin dus. Zo goed zelf dat zij peettante van mijn zoon werd, nu ook al weer bijna 37 jaar geleden en ik peetoom van haar zoon, nu al weer bijna 36 jaar geleden. En de jarige had nog een petekind en die was er ook. De zoon van de jarige, mijn petekind dus, had inmiddels ook zelf een dochtertje en haar andere peetdochter had ook haar dochtertje van nog geen jaar bij zich. Het barstte dus van de kinderen, maar vooral van de petekinderen als je het zo opsomt, maar in de praktijk viel dat nog wel mee. Drie petekinderen dus, waarvan er twee een dochtertje hebben.
Mijn peetzoon noemt mij al jaren oompeet. Een in stand gehouden verspreking zijnerzijds uit zijn kindertijd. We vragen ons af wat ik nu van zijn dochtertje ben. Formeel niets natuurlijk en de titel oudoompeet lijkt mij te omslachtig en niet lekker bekken. Mijn peetzoon doet dan de suggestie ‘peetopa’. Die titel bevalt mij, zeker gezien het feit dat een natuurlijk opaschap voor mij niet in het nabije verschiet ligt, iets waarbij ik mij volledig bij heb neergelegd. En we vinden nog meer begrippen uit die middag. De twee peetkinderen van de jarige worden haast al vanzelf  en zonder ook maar in de verste verte familie van elkaar te zijn in deze logica peetbroer en peetzus van elkaar, ze hebben tenslotte een gezamenlijke peetmoeder.
Hadden we in het vorige kabinet nog een minister die zich bezighield met familie en gezin, ik pleit nu  voor een minister zonder portefeuille voor peetfamiliezaken. Dit kabinet is er gek genoeg voor.

2 reacties op Peetopa

  1. willem schreef:

    Ik ben de peet kwijt.

  2. Sietske schreef:

    Buitenstaanders snappen het niet maar het is toch iets speciaals, zo’n peetfamilie! Dan is de jarige dus eigenlijk ook de peetoma van mijn dochter!
    groetjes, de peetdochter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *