Prikles

Een paar dagen geleden heb ik het recept bij de apotheek afgehaald. In mijn koelkast liggen nu 15 wegwerppennen met ieder 300 eenheden insuline. Ik kreeg ook een doos met 100 heel fijne wegwerpnaaldjes voor op de pen mee en een grote gele naaldencontainer om de gebruikte naaldjes op te sparen en weer bij de apotheek in te leveren. Binnenkort moet ik gaan spuiten om mijn suikerniveau op aanvaardbaar peil te houden. Met pillen lukte dat ook aardig, maar een van de pillen was weer niet bevorderlijk voor de kwaliteit van mijn nieren. Soms lijkt het of kwaad met kwaad bestreden moet worden. Die pil wordt nu vervangen door een dagelijkse prik in mijn buik. Gisteren kreeg ik prikles. In de komende tijd zal ik mij een aantal handelingen op een min of meer vast tijdstip eigen moeten gaan maken. Zo rond de klok van 23.00 uur zal ik mijn prikpen heen en weer rollen om de vloeistof goed te mengen, een verse naald op de pen schroeven en die naald in mijn buik prikken en de insuline er in drukken. 10 seconden wachten en klaar is kees.
Onder leiding van haar die ik altijd aanduidt als mijn suikerzuster ga ik aan de slag. Eerst met een oefenspuit. Een rubberballetje vervangt mijn buik. Het gaat geweldig. Maar ja, een rubberbal is nog lang geen buik, zeker niet je eigen buik. “Daar gaan we het nu op oefenen”, zegt de suikerzuster. Ontwaar ik een heel lichte sadistische glimlach rond haar lippen? Ik werk het hele protocol af. Buik bloot, pen schudden, naaldje erop, 2 eenheden wegspuiten, eenheden instellen en dan drijf ik de naald, ach eigenlijk is het maar een naaldje van niks, in mijn buik en ik voel niks. Niet de minste pijnsensatie. Ik druk de pen leeg tot hij weer op 0 staat, tel tot 10 en trek het naaldje uit mijn op het oog nog ongeschonden buik. De suikerzuster is tevreden. Ik ook. Ik krijg een karrevracht aan bijsluiters mee. Om thuis nog eens rustig dor te lezen. Maandagavond zal ik voor het eerst de voorgeschreven hoeveelheid gaan prikken. De rest van mijn leven. Ik hoop nog tientallen naaldencontainers vol te kunnen maken.

2 reacties op Prikles

  1. Rein Verdijk schreef:

    Jan sterkte, je voelt er niets van en binnen de kortste tijd weet je niet beter. Net zoiets als tanden poetsen…. 🙂
    Alleen belangrijk je koolhydraten en je insuline met elkaar in evenwicht te brengen/ houden. Gaat je ongetwijfeld lukken!

  2. Maerten Verstegen schreef:

    Beste Jan. Niet leuk maar het is niet anders. En je kunt er 100 jaar mee worden. Effe aan wennen.
    Sterkte.
    Maerten

Laat een antwoord achter aan Maerten Verstegen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *