Rekken

Katten hebben een fantastisch bewegingspatroon. Weliswaar bestaat dat van mijn kat Thomas voornamelijk uit het heel lang en mooi liggen slapen op zijn dekentje met tijgerprint op de vensterbank boven de verwarming. Maar als hij ooit wakker wordt, is het een intens genot om te zien hoe zorgvuldig hij ieder deel van zijn zachte lijf weer tot leven wekt. Met de grootste zorgvuldigheid wordt de rug beurtelings gekromd en gerecht, worden de poten een voor een uitvoerig gestrekt, zodat hij twee keer zolang lijkt als hij is, hij schudt een keer of wat zijn kop en zet dan, bijna behaagziek, zijn eerste nog luie stappen, waarin de diepe slaap waar hij net uitkomt nog doorklinkt. Zijn eerste gang is dan naar zijn voerbakje, waar hij behoedzaam een paar brokje verorbert. En dan miauwt hij dat hij even naar buiten wil. Soms voor een plasje, maar vooral ook om te zien of hij nog de heerser over zijn territoir is en hij Sep, George of de kleine rooie, zijn niet geliefde buurkatten, moet verjagen. Zijn vriendje Bertje wordt met de nodige egards begroet.
Van het rek- en strekproces van Thomas kan ik nog heel wat leren. Wij mensen veronachtzamen vaak de overgang van rust naar beweging en ik voel hoe moeizaam ik vanuit een te luie stoel weer omhoog kom. Niks geen fysieke voorbereiding op de houdingsverandering. Hoogstens een meelijwekkend kreunen en steunen tijdens dat proces. Terwijl ik toch heel goed weet hoe het zou moeten. Niet alleen door goed naar Thomas te kijken maar ook te doen wat mij gistermiddag weer tweevoudig is voorgedaan en ingeoefend. Het geviel zo dat ik die middag zowel mijn onregelmatige zangles had en een paar uur later mijn wekelijkse fitnessuurtje. En beide sessies beginnen met opwarmen en rekken en strekken. Bij de zangjuf om de longen vol nodige lucht te krijgen en de spieren daaromheen soepel te maken. Goed voor mijn klankkast. En ik reik naar de hemel en draag gouden zonnen voor me uit. En bij de fysio warm ik mijn lijf op voor de oefeningen die ik op de vreselijkste apparaten ga doen. Ik voel mijn lijf en dat voelt goed. Ik weet dat het er niet zo soepel uitziet als bij Thomas. Maar het beweegt nog.