Rita

Waar moet het met de wereld heen? Khadaffi dood en nu heeft Rita het bijltje er ook nog eens bij neergegooid. Trots op Nederland is zijn boegbeeld kwijt. Nooit meer zullen we een ferme jongens, stoere knapen oproep uit haar mond horen. Haar doelen zijn door het rechtse kabinet van vandaag gerealiseerd. Ze is aan die zelfde kant in gehaald door een kabinet onder leiding van een premier die zij ooit getalsmatig bij verkiezingen versloeg. Het leven kan zo onrechtvaardig zijn. En het enige afscheid dat je krijgt is een aan de deur afgegeven tankstationbloemetje van Rutger van Pownieuws. Kan het triester. Een uitgebluste vrouw.
Ik herinner me haar nog nauwelijks een paar jaar geleden ongeloofwaardig maar stoer roepen: “Ik ben niet links, ik ben niet rechts, maar recht door zee!” Als ware zij een Mozes, die staande voor de Rode Zee zijn staf hief, zijn hand over de zee strekte en haar zo in tweeën spleet (Ex. 14:16), zo leek zij het verdoolde Nederlandse volk te leiden naar een toekomst, glorievol, veilig en zeker. En nu voegt de zee zich weer samen en zoals die eens de Egyptenaren verzwolg, overspoelt die nu Rita. Enig slachtoffer van een mislukte doortocht. En  triest is het dat zij, ware zij haar partij trouw gebleven, het misschien wel had kunnen brengen tot vicepremier. Maar zij sneefde onder ambitie. En zal zich nu als mislukkelinge herinnerd weten.
Wat is haar erfenis? De naturalisatiebijeenkomst. Als minister heeft zij verordonneerd dat nieuwe Nederlanders een plechtigheid moeten meemaken en daarin de verklaring van verbondenheid moeten afleggen. Als ceremoniemeester mag ik die elke 6 weken begeleiden en lees dan die verklaring voor: “Ik zweer dat ik de grondwettelijke orde van het Koninkrijk der Nederlanden, haar vrijheden en rechten respecteer en zweer de plichten die het staatsburgerschap met zich meebrengt getrouw te vervullen.” Een voor de meeste genaturaliseerden onbegrijpelijke tekst, waarop zij antwoorden met : “Zo waarlijk helpe mij god almachtig”of “Dat verklaar en beloof ik”.  Ik vatte die tekst tot op heden samen met “Ik hou van Holland”. Vanaf nu zal ik zeggen “Ik ben trots op Nederland”. Schrale troost.