Enschede

Ik heb weinig tot niets met Enschede. Maar ik had nog een vrij-reizendag van de NS op te maken en een toegenegen vriendin woont daar in de buurt en zo werd 1+1 3. Zij is Enschedese van geboorte en ik leerde haar kennen op een groepsreis naar Rusland waar ik reisleider was. Op zich bewaar ik de vreselijkste herinneringen aan die reis, maar heb er wel een kostbare vriendschap aan over gehouden. Het raadsel van waarom het met sommige mensen op bijzondere wijze, zo maar in eens, klikt zal wel nooit opgelost worden. Deze vriendschap is het bewijs dat het bestaat. Die plotselinge en ook nog wederzijdse klik. We spreken elkaar weinig, zien elkaar nog minder, maar toch. Dat gevoel dus.
Enschede is met het spoor alleen maar via Hengelo te bereiken. Of je dat nu via de NS of Synthus doet. Die laatste exploiteert een veredele tram zonder toilet of 1e klas en niet eens een plankje om je koffiebekertje op te zetten of een prullenbakje om dat bekertje in weg te gooien. Maar het decor waar je doorheen rijdt is weergaloos en de stopplaatsen een gedicht: Hengelo, Delden, Goor en Lochem. Denk daarbij een stralende zon en groene landerijen en een diepe zucht.
In Enschede wordt ik opgewacht en de begroeting is meer dan hartelijk. Enschede wordt aan me. Ik ontdek dat Enschede  een pracht van een oude Romaanse kerk heeft staan en er tegenover een katholieke kerk die het doet lijken of het geloof al een onbeweeglijk brok steen op de aarde is neergestort. Precies zoals de kerk zich nu manifesteert. We drinken koffie, praten over alles en niets en lopen hand in hand door de stad. We gaan naar de wijk Roombeek, waar ook het museum Twentse Welle staat. Roombeek, daar vond op 13 mei 2000 de vuurwerkramp plaats. Natuurlijk zag ik vele malen de imponerende beelden. Nu zie ik hoe groot het getroffen gebied was en sta stil bij het monumentje voor de 23 dodelijke slachtoffers. We bezoeken het museum, drinken thuis bij haar en haar man thee en eten een pannenkoek. De dag is zo zonnig en het gezelschap zo aangenaam dat het allemaal rozig tot me doordringt.
Om 19.00 uur vertrekt mijn trein. Ik word uitgezwaaid en vraag me af of ik nu iets met Enschede heb.