Scootmobiel

Sinds een paar weken ben ik de bezitter van een scootmobiel. Eigenlijk hoor je in zo’n zinnetje te vertellen dat je de trotse bezitter van een scootmobiel bent, maar daar is het de scootmobiel niet na. Het is een scootmobieltje van niks, meer een driedimensionale legpuzzel uit vier stukken bestaand die op de juiste wijze in elkaar gestoken een minimobieltje oplevert. Denk daar nog eens mijn toch tamelijke omvangrijke gestalte nog eens op en je hebt het koddige beeld van een te grote meneer op een te klein voertuigje.
Het mobieltje, in ieder geval de losse delen ervan passen samen met gemak in onze auto. Doorgaans is de auto ook de vast opslagruimte voor het apparaat.
Een paar dagen geleden had Gade al geopperd om er met Hemelvaart eens op uit te trekken. Gorssel leek haar wel een mooie bestemming met zijn museum MORE. En als ik dan gebruik zou maken van mijn scootertje zou ik zonder pijn in de rug of onder mijn voeten de collectie kunnen bekijken. Ik moest nog even aan het idee wennen, want met zo’n scootmobiel verklaar je jezelf toch ook min of meer tot invalide. Nu loop ik altijd te kirren dat ik de schaamte voorbij ben, maar je moet toch een drempeltje over. En Gade wees er op dat we het ding toch niet voor niets hadden gekocht. Dus op naar de Achterhoek. Eerst maar eens plezierig lunchen in Almen en dan naar het museum.
In een vloek en een zucht zetten we daar het voertuigje in elkaar. Duidelijk is dat het vooral voor gebruik binnenshuis bedoeld is. Geen vering en compacte rubberbanden. Het hotsebotst nog al, maar het werkt. Zeker op de gladde museumvloer beweeg ik me gemakkelijk. We kopen kaartjes en bekijken de vaste collectie en via de lift de tweede etage met de wisseltentoonstelling. Ik moet wat manoeuvreren en rijdt achteruit. Daarbij geeft mijn scootmobiel waarschuwende piepjes. ALARM!!! Van drie kanten komen suppoosten en veiligheidsmensen aangestormd. Wordt er een schilderij gestolen? Rustig, rustig, ik ben het maar met mijn mobiel in de achteruit. Opgelucht haalt het personeel adem, ook licht teleurgesteld. Geen krantenkop over een verhinderde kunstroof. Er wordt mij een prettig verder bezoek gewenst

Eén reactie op Scootmobiel

  1. Maria schreef:

    En toen kwam je thuis en zat er ’toevallig’ toch een klein schilderijtje tussen de zitting en jouw zitvlak…. mooie manier om kunst te roven ;))

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *