Spotlights

Twee keer in een week voor de camera’s. Even lijkt het weer of ik aan het werk ben. Want toen gebeurde het met enige regelmaat dat de camera’s op mij gericht stonden. Als er een calamiteit aan de hand was mocht ik in vele talen verhalen van wat er wel of niet gebeurde. En ik moet toegeven dat ik er van geniet als er een camera in de buurt is. Maakt niet uit hoe of wat.
Deze week dus twee keer. Afgelopen zondag was ik duidelijk herkenbaar in het publiek van het muziekprogramma ‘Podium Witteman’. De enige opdracht die we van de producer mee kregen als publiek was dat we moesten proberen ons gezicht zo te laten kijken of we de mooiste televisie-avond van ons leven meemaakten. Maar de camera toonde een beeld waarin mijn verfijnde mimiek niet helemaal tot zijn recht kwam. Hoe zeer ik ook mijn best deed om aan zijn wens tegemoet te komen.
En zojuist stond ik in mijn eigen staatje weer voor de camera, weer in een dienende rol. Een paar dagen geleden kreeg in een mailtje van een tv-productie bedrijf die in opdracht van Omroep Gelderland een quiz over streektalen aan het maken is. En daarvoor was iemand nodig die een aantal Nimweegse woorden zo Nimweegs mogelijk zou kunnen  uitspreken. Ik dus. En of ik nog iemand zou kennen die dat ook kon, zou leuk zijn voor de afwisseling.Nou, dat wist ik wel en zij vond het, net als ik, leuk om te doen. Precies op tijd kwam de cameraman en de regisseur aan. Mooi weer, dus de opnames vonden buiten plaats en waren voorbij voor ze begonnen waren. Ieder vijf woorden met harde è’s en scherpe essen. De regisseur zei het woord voor, telde af 3, 2 en wij herhaalden als het onze beurt het voorgezegde woordje op zijn Nimweegs. Alles stond er zo goed als in een keer op. Ik heb niks teruggezien, maar cameraman en regisseur waren tevreden. Ergens in april gaat het uitgezonden worden. Als je dan kijkt moet je niet met je ogen knipperen, want dan kon het wel eens voorbij zijn voordat je het gezien hebt. Roem is vergankelijk.