Strandvermaak

Het rood-wit-blauw staat strak tegen een hemel waarin zon en wolken met elkaar tikkertje spelen. Ik maak er een filmpje van dat ik op mijn Facebookpagina zet. Die krijgt daardoor een tamelijk nationalistisch tintje. Maar doet me ook denken aan de begin regels van een gedicht, waarvan ik altijd dacht dat het van Ida Gehardt was, maar dat wordt nergens door Google bevestigd. Ik verwar het met Gerhardts gedicht ‘Het Carillon‘, dat voor mij een zelfde sfeer oproept als dat stukje verzetspoëzie van niet altijd correct te duiden herkomst: Ik snak naar de dag vol met rood, wit en blauw en een zwier van oranje erboven…” De zwier van oranje ontbreekt bij mijn 20 secondenfilmpje, maar eronder hoor je Duitsers met elkaar praten. Maakt het opeens wel heel erg postmodern. Ik maak het filmpje op het terras van een strandtent. We zijn daar gekomen op de fiets via Bergen-binnen. Daar werd de eerste uitgebreide terrasstop gemaakt. Een stop die gelardeerd werd met de toevallige passage van de hier een tweede huis bezittende landelijk zeer bekende cabaretier en columnist v.’tH. Bij het langslopen keek ik hem en hij mij lang in de ogen, zeker wel 1 seconde. Een blik van herkenning? Stukjesschrijvers onder elkaar?
Na een goed uur fietsen we van Bergen-binnen naar Bergen aan Zee. De rest van de middag zal het terras van de strandtent onder de wapperende rood-wit-blauwe vlag ons plekje worden. We installeren ons in de comfortabele stoelen, bestellen een drankje en verdiepen ons in onze boeken. Gade leest een biografie van de dirigente Frieda Belinfante en ik ben ver weg door mijn verblijf in ‘Komt een paard de kroeg binnen’ van David Grossman. De strandtent in Bergen aan Zee wordt een cabaret in Netanja bij Tel Aviv. Twee werelden die elkaar raken. De zee ligt aan het ander eind van het strand. Ik zit onder de duinenrij en beschut door het windscherm in de koesterende zon, een middag lang.
We fietsen door de duinen terug naar ons hotel.