Kalverliefde

Ik lees een mooi verhaal via Internet over de meisjes in iemands leven. Zijn eerste verliefdheden als brugklasser, verliefdheden die ‘aan  zijn’ heetten en soms wel een week, ja, zelfs twee duurden. En hij vertelt het verhaal over een liefde die hij uit het oog verloor, maar die wel reageert op het verhaal en hem nu de kus geeft, weliswaar via Internet, die hij destijds misliep.
Zijn verhaal doet mij terugdenken aan mijn eerste ‘liefdes’. Eerste liefdes die van veel later stammen. Ik had genoeg aan de hechte vriendschap van mijn buurjongetje W. Daar was bij mij toen nauwelijks plaats voor meisjes. Dat kwam pas jaren later. In het laatste jaar van mijn HBS. Zij zat op de aanpalende MMS. Ik kan mij niet meer precies herinneren hoe wij elkaar ontmoet hebben? Wat mij bijstaat was een carnavalsfeestje bij een klasgenoot thuis. Maar het was na die avond dat ik wel het gevoel had dat het ‘aan’ was.
Om van directiezijde ongewenste contacten tussen de MMS-meisjes en de HBS-jongens te voorkomen waren de schooltijden zo geregeld dat de MMS kwartieren later uitging dan de HBS. Ik heb vele halve uren op haar staan te wachten om dan via de langst mogelijke omweg met haar naar huis te fietsen, met een zwaai afscheid te nemen  en de halve stad door naar mijn eigen huis te rijden. Samen zagen we ‘West Side Story’ en voelden ons Tony en Maria. We spraken samen stiekum af en wandelden in onze onschuld door de bossen van Park Heijendaal. Een voorzichtige zoen, wat was een feest! Totdat haar moeder ons betrapte en ik binnen moest komen. Verhoor. Hoe ik de toekomst zag? Ik was net 17. Toekomst? Ik wist niet eens hoe je dat woord schreef, laat staan dat ik er over had nagedacht.
Spoedig daarna maakte zij het uit. Zo gaat dat. Kalverliefde. Tienerverdriet. Ik verloor haar uit het oog. Een leven later vond ik haar terug. De toekomst lag ver achter ons. We spraken een paar keer af, als oude vrienden, bij mij, bij haar. Aten samen en wisten dat het goed geweest was, toen tientallen jaren geleden. Eerste liefde blijft toch bijzonder.
En nu, nu is er niet eens meer een kaartje met de kerst, slechts herinnering.