U

Midden in de nacht zijn de eigenaars van ons vakantiehuis aangekomen. Om half een. Gade en ik hebben er niets van gehoord. De heldere lucht hier maakt je slaperig en dat niet alleen, de slaap is ook nog eens heel diep. Zij hebben het in een ruk gereden. Van Amsterdam naar hier. Voor hen ruim 1.100 kilometer in 15 uur, inclusief de nodige files. Wij vertrekken zaterdagochtend. Het plan is om 07.00 uur op te staan en om 08.00 uur te vertrekken. We hoeven niet in een keer terug te rijden. We laten het van onze stemming en vermoeidheid afhangen. We zijn de jongsten niet meer. Dat bleek wel toen we kennis maakten met de huiseigenaren van dit ruime onderkomen, dat eigenlijk een twee-onder-een-kapwoning is. Al bijna een have eeuw in familiebezit en ooit als een echte bouwval gekocht. Zonder water, zonder elektriciteit. Nu bijna 50 jaar verder een riant zomerhuis met twee gescheiden woongedeeltes. Als we die geschiedenis van het huis vernemen blijft de eigenaar mij bij de eerste kennismaking hardnekkig met ‘u ‘ aanspreken. Ook al hebben wij een paar keer gezegd dat we Jan heten en dat tutoyeren mag. Maar in zijn ogen ben ik natuurlijk gewoon een wat oudere man, zeg maar gerust een heer op leeftijd en geeft het hem geen pas mij met ‘jij’ aan te spreken. Ach ja, waarom ook niet. Leeftijd verdoezel je niet door je anders aan te laten spreken. Bovendien is het contact te kort en te vrijblijvendheid om met geweld op de vertrouwelijkheid van je en jij te insisteren. Later op de dag ben ik gelukkig geen meneer meer, maar gewoon jij. Wel zo prettig.
Ik moet denken aan een recente column van Marcel van Roosmalen in NRC-Next, over zijn docentschap aan de school voor creative writing van de Arnhemse kunstopleiding. Zijn leerlingen die volgens zijn beschrijving een zwaar therapeutisch proces doormaken en stuk voor stuk lijken uit te vallen, spreken hem tot zijn verbazing met ‘meneer’ aan. Natuurlijk denk ik. Gezien het leeftijdsverschil blijf je meneer en door een gebrek aan vertrouwen in je deskundigheid als docent zal dat niet gauw omslaan. Soms moet je je er maar bij neerleggen dat je voor sommige mensen ‘u’ blijft.