Verhaal

De Vierdaagse is een mega-evenement. Veel deelnemers, een rijke historie, grote getallen. Duizenden stappen, honderden journalisten, kilometers pleisters, ontelbare blaren. Het grootste meerdaagse wandelgebeuren in de wereld. Het is die massaliteit die heel veel mensen aantrekt. Mensen die er bij willen horen. Je vier dagen in onderdompelen en dan ook nog een sportieve prestatie leveren. Als loper tussen die duizenden anderen de bevrediging vinden in het afleggen van de verplichte afstanden, op weg naar de uiteindelijke beloning, het Vierdaagsekruis.  Maar dat er bij willen horen, erbij willen zijn geldt ook voor al de mensen achter de schermen. Lopers en vrijwilligers die allemaal hun  eigen vierdaagseverhaal schrijven. Want eigenlijk is het grote verhaal van de Vierdaagse een optelsom van duizenden kleine verhalen. Verhalen van terloopse ontmoetingen, verhalen van afzien, verhalen van doorzetten. Verhalen van triomf. Verhalen van teleurstelling. Verhalen gelardeerd met marsmuziek en wandelliedjes. Verhalen die vergeten worden. Verhalen die oneindig vaak herhaald worden. Verhalen die beginnen met: “Weet je nog, die keer.” Verhalen die bevestigd worden met een instemmende glimlach.
En straks is het allemaal voorbij. Vier euforische dagen worden geschiedenis. De tribunes afgebroken, de trein naar huis gepakt, de gastheer bedankt voor zijn zorg. En dan wachten op dinsdag 19 juli 2016, als de 100e editie begint.