Zweefmoment

Hoe vaak verkeert een mens in een roes? In een sfeer die even alomvattend lijkt. Ik maak deze week weer zoiets mee als vrijwilliger bij de Vierdaagse. Ik doe dat dit jaar voor de 13e keer. Zo’n roesdag duurt van ’s ochtends 10 tot ’s avonds een uur of negen. De uren daar tussen zijn gevuld met onbeduidende maar wel leuke activiteiten ten behoeve van de Vierdaagse. Ik schrijf het interne communicatieblaadje vol, beantwoord vragen van journalisten uit het hele land, van Naaldwijk TV tot Met het Oog op Morgen. Ik gaf zelfs een interview aan een cameravrouw die werkte voor een Chinees nieuwsbureau die genoeg had aan het zinnetje dat we in Nijmegen waren , on the second day of the International Four Days Marches. Maar belangrijker nog wat ik doe, is de sfeer waarin ik mij bevind. Die is nauwelijks te beschrijven. Die moet je eigenlijk meemaken. De ambiance is een grote twee verdiepingen hoge witte tent. De persdienst, waar ik deel van uit maak, huist op de eerste etage. Soms heb ik het idee dat ik mij midden op zee op een klipper met volle tuigage ben. Zo klappert het tentdoek en trillen het stalen frame en de gammele scheidingswanden. Journalisten lopen in en uit. Mijn collega’s en ik schrijven onze stukjes, kletsen met elkaar en met de drie fotografen die aan onze dienst verbonden zijn. Er wordt veel gelachen. De sfeer is opperbest. Dat is ook de reden waarom die ruim 300 vrijwilligers die op de een of andere wijze deze dagen direct of indirect voor de wandelaars bezig zijn steeds weer terugkomen. Het is die roes. Het is dat zweefmoment dat het zo gezellig maakt, zoveel energie geeft. Zweefmoment. Dat mogen de wandelaars niet hebben. Het reglement van vierdaags , artikel 5 zegt: “Onder wandelen of marcheren wordt verstaan het zich zodanig voorwaarts bewegen, dat met de voeten voortdurend contact met de grond wordt gemaakt en het lichaamsgewicht beurtelings van het linker- op het rechterbeen wordt overgebracht.” Zweefmomenten zijn dus uitgesloten, die zijn aan de vrijwilligers voorbehouden. Morgen dalen we weer rustig terug in het dagelijks bestaan.