Fnuikend

Het was natuurlijk een geweldig leuke week. Daar wil ik niets, maar dan ook helemaal niets aan afdoen. We hebben veel gelachen, het gezellig gehad, wat dat verder ook moge inhouden. We hebben de spelletjes die wij bij ons hadden nauwelijks aangeraakt. Wordfeud tegenover elkaar op de bank was een favoriete bezigheid. We hebben lang en veel getafeld. Dat lange tafelen is fnuikend, want zelfs als de maaltijd  beëindigd is, snaai je tijdens het natafelen toch nog een plakje kaas of neemt nog wat van de restjes uit de schaal terwijl de trek allang over is.
We sluiten de week af met een pannenkoek in een gigantisch pannenkoekenrestaurant, diep op de Veluwe. Het restaurant schrijft pannenkoek nog zoals ik ook vind dat het eigenlijk hoort: pannekoek. En omdat het de laatste uitspatting van een luie week is neem ik soep vooraf en ijs toe. Uit is uit.
Het was voor mij wel een heel luie week. Ik verzaakte de lange wandelingen die de dames in mijn gezelschap dagelijks maakten. Ik beperkte mij tot een schamel rondje door het park, maar zelfs dat voelde niet altijd even lekker aan. Ik deed mijn oefeningen om mijn achillespees aan te sterken te weinig, maar ik vermaakte mij uitstekend in onze bijna te luxe accommodatie.
Gisteravond kwamen we thuis. Afscheid genomen van de overbuurvrouwen, bedankt voor de gezelligheid, wat dat verder ook moge zijn. Koffers uitgepakt, post doorgenomen. Naar bed. Daarvoor toch nog even op de weegschaal gestaan. Met pantoffels en nachthemd, weliswaar, maar die kunnen nauwelijks verantwoordelijk gesteld worden voor de gewichtstoename. Ja, het was een te luie en te lekkere week. Fnuikend voor het gewicht en de conditie.
Vanochtend bleek de weegschaal al wat milder. Maar er zal weer fors getraind moeten gaan worden op de hometrainer en het snoepen – “Vooruit een chocolaatje bij de koffie dan”- moet voorlopig voorbij zijn.
Volgende week heb ik weer een afspraak bij de diëtiste. Dan moet zij, en ik ook, tevreden kunnen zijn. Voor het eerst sinds een week stap ik weer op de hometrainer, op weg naar weer wat minder.

Eén reactie op Fnuikend

  1. Simone schreef:

    Sterkte Jan. Ik weet hoe lastig het is ;(

Laat een antwoord achter aan Simone Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *