Herberg

Er was nog plaats in de herberg. Dat wisten we eigenlijk ook wel, want we hadden gereserveerd. Beter gezegd, we hadden laten reserveren. Vrienden hadden gevraagd of wij het ook zagen zitten om Eerste Kerstdag ’s avonds met hen door te brengen in de herberg ergens in de velden rondom de stad. Het was natuurlijk maar een zeer manke vergelijking die op alle fronten mis ging. De metafoor met het kerstgebeuren was op geen enkele wijze in stand te houden. Goed, de namen van de vrienden met wie wij de tocht naar de herberg ondernamen, waren zo goed als gelijk aan die van het hoogheilige paar, maar er was niemand zwanger en evenmin waren er herders die hun schaapjes geteld hadden in de buurt. Toen Gade en ik aankwamen zaten Maria en haar Jozef al bij de vuurkorf te wachten. Een overbodige vuurkorf, want het zou een van de warmste winternachten uit de geschiedenis worden. Jozef keek verbaasd op toen Gade en ik zingend als de engelen van Gloria in Excelcis Deo naar hem toe kwamen in de donkere nacht. Net zo verbaasd al de Jozef van toen bij het horen van de engelenkoren. Zoals gezegd er was plaats in de herberg. Kamer 8 en 9 waren voor ons gereserveerd. En we konden samen met een restaurant vol met herders en een enkele schapendoes aan tafel. En het was op die dag dat er niets meer leek op een nederig stalletje waarin mogelijk de verlosser was geboren. En toch was het Kerstmis. Daar in de polder leek het even echt vrede op aarde. Warmte en gezelligheid. Een speeldoosje dat “I wish you a merry X-mas” speelde.  Het leek bijna ongepast in deze wankele tijden het goed te hebben met elkaar. Onzeker over wat komen gaat. En daarom voor even je koesteren in dit gevoel dat het goed is en hopelijk ook weer worden zal.
De volgende ochtend komen de drie koningen ook nog op bezoek. Niks geen kamelen en de drie wijzen zijn twee vrienden op de fiets, toevallig op weg naar de herberg. Toevallig, of volgden zij ook de ster die ons naar deze herberg van het genoegen, de vriendschap en het broze geluk hadden gebracht.