Maria

Vandaag is het 15 augustus. De dag waarop stil wordt gestaan bij het einde van de Tweede Wereldoorlog die in Nederlands-Indië tot op die dag in 1945 duurde. Ik kijk kort naar de officiële herdenking. In de stromende regen, een natte moesson waardig, worden kransen gelegd, de vlag gehesen en twee coupletten van het Wilhelmus gezongen. Hoe ontkerstend de maatschappij op het oog ook moge zijn, hier klinkt uit de in plastic regencapes gehulde massa nog uit volle borst “mijn schild ende betrouwen zijt Gij mijn God en Heer ” en zingt een koor het Onze Vader. Het is misschien raar, maar ik kan zoiets bijna niet met droge ogen aanzien. Op de een of andere manier ontroeren mij dergelijke manifestaties. Heeft vast met ouder te maken, die emo-gevoeligheid. Met het stijgen der jaren neemt de natte-ogen-coëfficiënt toe. Ik laat het maar gebeuren, Ik heb er verder geen last van en er is toch niemand thuis, dus wat zou het.
15 augustus is niet alleen een belangrijke datum in onze vaderlandse geschiedenis, maar is ook voor de Roomsch Katholieke kerk een hoogfeest. Een kerk waarin ik ooit wortelschoot en nooit helemaal los van ben gekomen. Als stille getuige daarvan is er mijn verzameling Maria-afbeeldingen. Beeldjes,prenten en platen, tientallen. Gade, weet hebbende van mijn voorliefde voor Maria, verraste mij onlangs met een vuistdik boek ‘Geen dag zonder Maria’ met voor elke dag van het jaar een overweging, reproductie, anekdote of wat dan ook over Maria. En vandaag is het Maria Tenhemelopneming. In de Bijbel is niets te vinden over het verscheiden van Maia, maar toch heeft de Kerk in 1950 officieel verordonneerd dat “de Onbevlekte Moeder Gods altijd Maagd Maria na het voltooien van haar aardse levensbaan, met lichaam en ziel tot de hemelglorie is opgenomen.” Hoe groot moet je geloof zijn om daarin mee te kunnen denken? Nu verdragen geloof en denken elkaar niet al te best. Ik zie een hemel voor me vol ongrijpbare wezens, een God in drie personen en een wemeling van cherubijnen, serafijnen en een handjevol aartsengelen. En verder de zielen van allang overleden heiligen en minder hoog in de hiërarchie staande doden zoals mijn broers en zussen, vader en moeder. En in dat esoterische gezelschap zit dan als enige met lichaam en ziel de Heilige Maagd. Wat een eenzaam bestaan als enig lijf in de hemel. Vandaag heb ik een weesgegroetje voor haar gebeden.