Nellie

Iets meer dan een week geleden belde ze op. “Ik vier mijn verjaardag niet op de dag zelf, maar een dag eerder. Tweede Paasdag. Dat komt voor de meeste mensen beter uit.” Ik antwoord haar dat ik er rekening mee zal houden en dat ik zo goed als zeker even langs zal komen. Ik realiseer me dat het Tweede Paasdag 1 april is, maar ik weet ook dat mijn nicht Nellie er niet de persoon naar is om daar een grap mee te maken. Haar verjaardag is zoals die al sinds jaar en dag gevierd wordt. Aan de ene kant van de kamer rond de tafel zitten mijn nichten en de vrouwen van mijn neven, aan de andere kant zitten mijn neven en de mannen van mijn nichten. Een met de jaren allengs uitdunnend gezelschap. Ik ben de jongste in dat warme gezelschap van neven en nichten. Mijn oom en tante, allang overleden, hadden 10 kinderen. Allemaal met goed Hollandsche namen. Twee van hen zijn, ongetrouwd, in het ouderlijk huis blijven wonen. Zij waren het vaste baken voor deze grote familie. Op de verjaardagen van nicht Nellie en neef Toon ontmoette ik die familie. Hun verjaardagen waren de enige verjaardagen van een neef en nicht die ik bezocht. Een nostalgisch, maar daarom niet minder koesterend  familiegevoel overkwam me dan.
1 april. Het is nog minder dan een week geleden toen we met die grote familie Nellie’s verjaardag vierde. 87 werd ze. Maar ze oogde nog zo vitaal, ondanks een enkel die in het gips zat als gevolg van een valpartij. En geestelijk nog helemaal bij de tijd.
Gistermiddag kwam ik thuis. Raap de post op. Er zit een rouwbrief tussen. Ik verbaas me, heb geen weet van een ernstig zieke in mijn familie. En dan lees ik dat op 4 april mijn nicht Nellie plotseling is overleden. Haar hart, hoor ik van mijn jongste nicht uit dat gezin als ik hen bel. Roelofsbloed en het hart verdragen elkaar slecht.
Ik lees de namen onder het rouwbericht. Namen van mijn familie. Ik lees ook de uitnodiging om persoonlijk afscheid van Nellie te nemen. Ze is thuis, staat er op de kaart. Eindelijk thuis denk ik, wie is daar niet naar op weg. Ik ga zo dadelijk naar haar toe.