Oblomov

Er staat niets op mijn programma. Ik besluit het een dagje te maken gevuld met de ondraaglijke luiheid van het bestaan. Gade is de hele dag weg. Een meditatiebijeenkomst. En ik heb niets te doen en besluit het daarbij ook te laten. Ik schrijf natuurlijk wel trouw mijn dagelijkse stukje. Ik zou niet zonder kunnen. Maar voor de rest besluit ik me te gaan gedragen als de aartsluiaard Oblomov. Mijn dag zal uit niet meer bestaan dan het kijken naar wat sport op tv en mogelijk een flard van een voetbalwedstrijd via mijn computer.
Ik sta wat later op dan gewoonlijk. Douchen en scheren. Ik herinner me dat ik scheren ooit van mijn vader leerde. Hij had een scheerkistje. Dat kon je openklappen en uit het deksel kwam dan een spiegel. In de kist zaten een kwast, een bakje met scheerzeep en een krabbertje. In die tijd nog geen supersonische apparaatjes. Maar gewoon zo eentje waar je zelf een mesje inlegde en dan de bovenkant er weer opschroefde. Als klein manneke van een jaar of vier, vijf mocht ik me dan ook scheren, maar in het krabbertje zat dan geen mesje. Een bakje warm water, de kwast nat maken, jezelf inzepen en dan scheren met het mesloze krabbertje. Het was niet meer dan het weghalen van het schuim op mijn wangen. Maar ik voelde mezelf al een man in zakformaat. Dat alles overdenk ik als ik mij op deze luie dag sta te scheren. Mooie gedachten. Ik ruik weer hoe mijn vader na het scheren rook. Heel schoon en heel erg vader.
Later op de dag maak ik koffie. Ik heb net een kopje gezet als mijn overbuurvrouwen mij wenken en uitnodigen bij hen koffie te komen drinken. Met mijn kopje  in de hand loop ik naar de overkant van de straat. Ik hou mijn pantoffels aan. Ik heb tenslotte een luie dag en drink mijn eigen zondagochtend koffie bij hen en voer zondagochtendgesprekken die nergens over gaan, maar zeer onderhoudend zijn.
Weer thuis vlij ik mij in mijn luie stoel en vul de verdere dag, Oblomov gelijk, met luiheid en af en toe een dutje. Zelfs te lui voor een boek.
Als Gade thuiskomt, vraagt ze wat ik gedaan heb. “Niets”, kan ik in alle eerlijkheid antwoorden, “Het was een heerlijk dagje.”