Dictee

Nee, ik mis het niet. Jarenlang was ik rond deze tijd bezig met de laatste voorbereidingen van het Nimweegs Dictee. Nu vragen mensen mij of ik dat niet mis. Het was toch altijd erg leuk en gezellig, en zonde dat je er mee bent gestopt. Een avondje waarin het Nimweegs centraal stond. Dat sociolect dat steeds minder gesproken wordt en alleen door museale aanpak nog wat gehandhaafd lijkt te worden. De laatste aflevering, nu bijna een jaar geleden droeg niet voor niets als titel ‘Het is mooi gewist’.  Wat mij betreft uitgewist.
Voor de mensen die het heel erg jammer vinden dat het voorbij is gloort er sinds vanmiddag weer hoop. Een gerenommeerde Nijmeegse carnavalsvereniging die een tijd geleden gepolst werd heeft toegezegd zijn best te doen de draad toch weer op te pakken. En of wij als organisatoren van oudsher voor een warme overdracht willen zorgen. Mijn medepresentator en ik vergaderen daarover met vertegenwoordigers van de vereniging. Wij hebben er alle vertrouwen in en zullen ons best doen om de broodnodige contacten te faciliteren, afspraken te maken en dingen in de week te leggen.
Ik vergader daarover in het hartje van het Nijmeegse Waterkwartier. Geboortegrond. Ik ben al tijden niet meer daar in de buurt geweest. Op de plaats waar ooit een door het particulier initiatief opgericht gemeenschapshuis stond staat nu een gelikt wijkcentrum, in newspeak een voorzieningenhart met een mooie fantasienaam ‘De Biezantijn’. De sociaal-culturele functie en de onder hetzelfde dak gerealiseerd woonfunctie lijken elkaar niet altijd te verdragen.
Ik rij terug door de wijk waar ik groot geworden ben. De kleuterschool, de lagere school, de parochiekerk uit mijn jeugd zijn allemaal verdwenen. Afgebroken en vervangen door wooncomplexen die het arbeiderskarakter van destijds historie, verre historie hebben gemaakt. Ik rij door straten die in bijna niets meer lijken op de herinnering die ik er aan heb. Wat destijds in mijn beleving brede avenues  waren zonder enig  verkeer zijn nu smalle eenrichtingsstraatjes geworden met aan twee kanten geparkeerde auto’s. De wijk is nog een vage afspiegeling van wat ze voor mij ooit was. Ben benieuwd hoe straks het Nimweegs Dictee er uit zal gaan zien?