Maandelijks archief: november 2016

Niets doet het meer in huis. Zo tegen half negen floept het licht uit, stopt de radio met spelen en warmt de verwarming niet meer op. De koelkast koelt niet meer, warm water komt er niet meer uit de kraan. … Lees verder →

Ik moest vanochtend weg, nog voor de zon sterk genoeg was om het ijslaagje van mijn autoruiten te verwijderen. Nu had ik de auto natuurlijk kunnen laten staan, het is maar een kippeneindje naar waar ik moest zijn, en de … Lees verder →

Er is een dagelijkse rubriek op radio 1 waarin een BN’er mag aangeven wat hij op dat moment het allerbeste vindt. Dat mag van alles zijn, Een boek, een film, een concert, een tentoonstelling. Zeer persoonlijke keuzes met vaak zeer persoonlijke … Lees verder →

Ik houd van ‘ouderwetse’ woorden. Autogram is er zo eentje. Ik weet niet wanneer ik het voor het laats gehoord heb, kan me niet herinneren dat ik het de afgelopen dertig jaren ooit gebruikt heb en daarvoor eigenlijk ook niet. … Lees verder →

Wanneer is iets een traditie? In de omschrijvingen die ik over dat woord lees, komt vaak de mededeling voor dat het moet gaan over iets dat van geslacht tot geslacht wordt doorgegeven. Dat zou kunnen betekenen dat, ervan uitgaande dat … Lees verder →

Op de hoek van de straat was een sigarenwinkeltje. Een klein petieterig winkeltje waar je naast rookwaar wenskaarten in alle soorten en maten, tijdschriften, de krant en snoepgoed kon kopen. En loten. Je kon er ook je OV-kaart opladen. Een … Lees verder →

Ik heb zo dadelijk weer eens een afspraak in het ziekenhuis. Nee, niet met de internist, noch met de cardioloog of oogarts, er hoeft ook geen bloed geprikt te worden, maar ik word verwacht bij de verpleegkundige die gespecialiseerd is … Lees verder →

Het was een aangrijpende documentaire waar Gade en ik invielen. De eerste paar minuten hadden we gemist, maar al gauw werden we gegrepen door de schrijnende beelden van het wanhopige proces van een anorexiapatiënte op weg naar het einde. Emma. Haar ouders … Lees verder →

Mijn krant opende er vanochtend mee. De ChristenUnie en Omroep Max (bien étonnés de se trouver ensemble) hebben elkaar gevonden in de opvatting dat een voltooid leven lang niet altijd hoeft te betekenen dat er dan ook maar een einde … Lees verder →

Ruim zes jaar geleden begon ik met het schrijven van deze dagelijkse stukjes. Hoe ze te noemen? Blog, column, beschouwinkjes, kroniekjes van alledag. Zoek het maar uit. Meestal mag het geen naam hebben. Vluchtige daagse waarnemingen. Maar hoe ze ook … Lees verder →