22 februari

Vandaag is er weer stil gestaan dat 22 februari dag is dat Nijmegen in 1944 gebombardeerd werd. Zo rond half twee. Jarenlang werd er daarover in de stad gezwegen.  Het duurde enkele decennia voordat er iets als een officiële herdenking tot stand kwam. Het bombardement was wat wel eens een vergissingsbombardement werd genoemd. Niet de vijand gooide Nijmegen plat, maar  Amerikaanse bommenwerpers moesten hun lading kwijt voordat zij naar hun bases in Engeland konden terug vliegen. Over de aard van de ‘vergissing’ doen heel wat verhalen de rondte.
Dit jaar heeft bij de herdenking een minister gesproken. Niet alleen Nijmegen werd zwaar getroffen, maar meer nog de burgers die onder dit onverwachte geweld bezweken, zo ronde de 800. Achthonderd die nu bij name zijn genoemd, genoemd omdat zij, terwijl het sein veilig was gegeven op de de verkeerde plaats waren.
Ik ben van na het bombardement en ken het alleen maar van de verhalen van mijn vader  die vertelde dat hij tijdens het bombardement brood aan het bezorgen was en zich schuil hield onder zijn bakkerskar. In ons gezin ging het verhaal dat na het bombardement mijn broers in de dakgoot van ons huis aan de Weurtseweg een schuimspaan vonden. Naar hun zeggen was die door de luchtdruk van het bombardement daar terecht gekomen. Waarschijnlijk een apocrief verhaal, mijn broers waren geboren vertellers,  dat op mij echter grote indruk maakte.
Vandaag begint voor de stad ook het carnaval. Vreemde en wrange combinatie. Ik zie het programma in de krant en lees dat de carnavaleske sleuteloverdracht, ooit ’s ochtends in het Stadhuis is verplaatst naar later in de middag in een feesttent. Prins Carnaval regeert een paar uur minder dan gebruikelijk over Knotsenburg.
In de stad is niets te merken dat vandaag carnaval begint. Ik zie niemand verkleed, zelfs geen petje of feestneus. Er is niets feestelijks nog te beleven. Nijmegen staat stil bij wat destijds gebeurde. Daar past geen polonaise of hoempamuziek bij. Morgen misschien, als het niet te hard waait tenminste en de optocht door de stad trekt, de stad waar hier en daar de littekens van het bombardement nog te vinden zijn.