25 jaar later

In de krant van gisteren lees ik een artikel waar in de burgemeester van Nijmegen van toentertijd terug blikt op zijn rol rond het hoogwater van 25 jaar geleden. Twee jaar eerder hadden we ook te maken met hoogwater en ook toen was het voor de medewerkers van de gemeentelijke afdeling voorlichting -met excuses voor de voor de hand liggende beeldspraak- alle hens aan dek.Het was rond de kersttijd en we werden teruggeroepen van verlof. Nog nooit zag ik in korte tijd  zoveel kerststollen en amandelstaven bij elkaar. Het leek of alle collega’s die mee gegrist hadden van de kersttafel en het zonde vonden die onaangeroerd te laten. Dat ’93 hoogwater was een mooie oefening voor dat van twee jaar later waar een massale evacuatie van grote gebieden onontkoombaar was. Het waren spannende tijden met de terechte vraag of de dijken het zouden houden of niet. Achteraf bleken zij dat wel te doen, maar dat was op dat moment nog lang niet zeker.
Binnen de kortste keren werd een van de grote zalen in het stadhuis ingericht als perscentrum en fungeerde de afdeling voorlichting als ontmoetingsplaats voor de vele journalisten die in die tijd geaccrediteerd werden. De telefoons stonden letterlijk niet stil en vanuit de hele wereld kwamen er aanvragen voor telefonische en live-interviews. En zo stond ik voor de camera’s van de Duitse tv, de BBC, de Spaanstalige CCN, die er voor zorgde dat ik zelfs in onze zusterstad Masaya herkend werd en de Noorse en Canadese tv. Bijna al die interviews waren goed voor een anekdote zoals bij het live-interview aan de overstroomde Waalkade voor het tweede Duitse net. Tijdens dat interview begon het hard te regenen. Een behulpzame productie-assistent kwam met een paraplu, maar werd door de regisseur terug geroepen met de kreet: “Kein Regenschirm, Regen gibt mehr Drama.
Van de BBC kreeg ik het verzoek om tijdens het tv-gesprek mijn handen in mijn jaszakken te houden voor een rustiger beeld. Toen ik dat aan de Noorse journalist voorstelde  zei het dat niet nodig te hebben met de opmerking: “We have such an boring tv, we are glad that something moves.”
In die tijd, nu bijna 25 jaar geleden haalde ik zelf met een bijna goed geschreven naam de voorpagina van de New York Times. Mooi natuurlijk, maar de duizenden evacués hadden toen andere zorgen en nu heel andere herinneringen aan die tijd. 

Eén reactie op 25 jaar later

  1. Kees van Wezel schreef:

    Men kan dus rustig stellen Jan, dat jij en je generatiegenoten, zo kort na de oorlog geboren en in de jaren 50 en 90 twee keer een watersnoodramp hebben overleefd, barre tijden hebben meegemaakt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *