8

Hilversum 1 is een interactieve zender. Als luisteraar wordt je elke ochtend opgeroepen je mening over het of ander te geven. De laatste dag van het jaar is de stelling dat 2014 vooral als rampjaar gekwalificeerd moet worden. Treurnis en rampspoed overheersten. Leken te overheersen. De opkomst van IS, de ramp met vlucht MH 317, de ebola-uitbraak, de ongeregeldheden, zeg maar gerust oorlog in Oost-Oekraïne. Het stemde de mens niet vrolijker. Ondanks de tweede plaats bij het songfestival en de derde plaats bij het WK-voetballen. Er zijn ook mensen die reageren dat het allemaal wel meevalt en dat de media ons vooral confronteren met slecht nieuws. Goed nieuws is geen nieuws.
Bij het laatste ontbijt van dit jaar horen Gade en ik de commentaren op de radio. Ik vraag haar wat voor een rapportpunt zij 2014 zou willen geven. Zonder aarzelen komt er uit:  “Een 8!” Vroeger op de rapporten van de lagere school stond een 8 voor goed. Gade vond het dus een goed jaar. Als motieven voert zij aan dat zij haar baan hield en dat ik er nog ben. En op de fikse verkoudheid die ons op dit moment teistert, was zij ook nog redelijk gezond. Reden genoeg om op een mooie 8 uit te komen.
Ik blijf aanvankelijk hangen op een zeventje. Nog altijd ruim voldoende. Bij dit soort beoordelingen is het maar net wat je wel in je beschouwingen meeneemt en wat niet. Als je op een 7 uitkomt waren er naast een aantal 10-en ook wel een stel 4-en. En die vieren dragen een min of meer structureel karakter. Een wankel hart, pijnlijke voeten en een conditie die wat beter zou moeten zijn. Daar moeten dan toch wel een aantal piekervaringen tegenover staan. En die waren er wel wis en waarachtig. Twee mooie vakanties in het Franse land, een ontmoeting met een hoofdrolspeelster uit de ‘Heimat’-serie, kostbare vriendschappen met jonge mensen en het meest verrassende verjaardagscadeau ooit. Veel mooie  kleine en grote dingen. Als ik dat nog eens bekijk, neig ik toch ook met Gade naar een 8. Het was een goed jaar. Laat 2015 maar komen.