Spreekbeurt

Ik kom nog uit de tijd dat spreekbeurten voor de klas een onbekend verschijnsel waren. Op mijn nog o zo degelijke broederschool kenden we zo iets niet. Publieke optredens waren er niet of nauwelijks. Klassikaal onderwijs was het en anders niet. Het enige wat ik mij herinner is dat als je opstel een hoog punt had gekregen je het mocht overschrijven in het ‘mooie-opstellen-schrift’. Wat er vervolgens met dat schrift gebeurd is? Ik was geregeld een uitverkorene om in het schrift te schrijven. Rijke fantasie, maar een enkele keer parafraseerde ik een verhaaltje dat ik kort daarvoor in “De Engelbewaarder” had gelezen. “De Engelbewaarder” kreeg je via de school. Ik verslond het blad letter voor letter. Mijn liefde voor lezen is daar ontloken.
Maar spreekbeurten, nee, dat was er dus niet bij. Toch werd ik toen wel een keer uitgekozen om een toespraak te houden toen er een broeder naar elders vertrok. Er waren toen nog zoveel broeders dat sommige op missioneringsarbeid naar elders werden gestuurd. Ik mocht op de afscheidsbijeenkomst voor die broeder het woord voeren. Mijn liefde voor het houden van toespraken is toen ontloken. En dat alles mondde decennia later uit in het houden van geregelde trouwtoespraken, presentaties en verder alles waar een microfoon bij te pas komt. Geef mij een microfoon en wat luisteraars en ik ben gelukkig. En gisteren was er weer zo’n geluksmoment. Sinds jaar en dag ben ik lid van een voetbalclub. Steunend lid. Over een veld achter een bal aanhollen is nooit zo mijn stiel geweest. Vorig jaar kreeg ik zelfs een speldje omdat ik 25 jaar lid was. Ook dit jaar werden er weer wat jubilarissen gehuldigd. Minder dan het jaar ervoor, zodat er nu een gat in het programma zou vallen. Of ik dat gat niet kon opvullen met iets te vertellen over mijn band met de club. Een band die in de loop der jaren flinterdun was geworden, maar waar ik ooit een verhuizing van het hele sportcomplex mee had mogen begeleiden. Verhalen genoeg om te vertellen. En met plezier gedaan. Kreeg de zaal zelfs aan het zingen van het bijna vergeten clublied. Een bos bloemen en een fles wijn waren mijn deel. Een complimenten voor het verhaal. Daar doe je het toch voor.