Aangesloten

Tussen 8.00 en 13.00 uur zouden ze kunnen komen. De schrijvers van voorlopig het laatste hoofdstuk in mij glasvezelavontuur. Ik zou worden aangesloten op het glasvezelnet. Althans de glasvezel zou mijn huis binnengeleid worden. Zowel in het bovenhuis als in het benedenhuis. Al maanden lang piepten twee oranje kabeltjes met een zwart afsluitdopje bij mijn voordeur uit de grond. Een tijdje geleden waren de dopjes weg, de kabeltjes een beetje geknakt en toen kwam de brief met als onderwerp ‘Eindelijk. Glasvezel bij u in de straat’. Ze, de glasvezelaars, hadden zelf wel door dat het allemaal erg lang geduurd had. Tijd te over voor mij om van alles te beleven met de aanbieders van glasvezel. Ik vertelde er eerder over. Ik ga nu niet nog eens vertellen over de telefoontjes, brieven en mails die ik met hen wisselde over een abonnement dat toch geen abonnement was en het uiteindelijke resultaat dat een abonnement dat ik niet had met onmiddellijke ingang werd stopgezet.
Van alle kanten was mij aangeraden om de aansluiting in mijn huis wel te laten aanleggen want in de afspraakbrief over wanneer mijn huis aan de beurt zou zijn, stond een dreigend P.S.: “Wilt u in een later stadium alsnog glasvezel, dan moet de straat speciaal voor u open en is de aanleg dus niet langer kosteloos.”
Om half negen wordt er gebeld. Drie mannen met echt werkkleding en stevige schoenen. Ik heb op ze gerekend. Zij op mij. Ze nemen bezit van de beide huizen. Banken worden weggeschoven, plaatsen aangewezen waar de aansluiting zal komen te hangen. Er wordt in de voortuin gegraven en de mannen maken slim gebruik van boorgaten van eerdere kabelaansluitingen. Er worden zaken doorgemeten, telefoontjes ter controle gepleegd en iemand kan ergens zien dat de aansluiting perfect zijn. Even komt er dat klein gevoel van wantrouwen in mij op. Kan dat piepdunne glasvezeltje dat nu in een geheimzinnig kastje mijn huis binnenkomt ook gegevens terugsturen naar, ja waarheen. Heb ik Big Brother zo juist binnengelaten en ook nog van een kop koffie voorzien?
De mannen zijn weg. Wat rest is een klein beetje boorstof. Ik pak de stofzuiger. Ik heb glasvezel, maar zal het niet gebruiken.