Achterlichten

Onze Hyundai heeft een trekhaak. Al sinds jaar en dag laten wij onze achtereenvolgende auto’s uitrusten met een trekhaak. In ons geval is trekhaak eigenlijk een onjuist woord. Nog nooit heeft aan welke trekhaak van welke van onze auto’s ook iets gehangen. Geen klein aanhangertje, laat staan een echte caravan. Ik vraag me zelfs af of ons autotootje een caravan van zijn plaats zou kunnen krijgen. Onze trekhaak is veel meer een steunhaak. Op onze trekhaak steunt alleen van tijd tot tijd een fietsendrager. Die fietsendrager hebben we al jaren. Dat wat er aan plastic onderdelen aanzit, begint al aardig af te kalven. Maar verder functioneert hij nog naar behoren. Gade en ik hebben zelfs enige gezamenlijke handigheid ontwikkeld in het installeren van de drager en als die eenmaal stevig zit is het opzetten van de fietsen een fluitje van 1 cent. 1,2,3 en hupsakee. Zonder al te veel moeite hijsen we de fietsen in hun respectieve standaards. Onlangs zijn we op die manier naar en door België gereden. En zoals het goede automobilisten betaamd hebben we voor we wegreden de verlichting gecontroleerd. Eerlijk gezegd deden niet alle lampjes het meer naar behoren. Met name aan de rechterkant lieten achter-. rem- en knipperlicht het volledig afweten. Maar door de fietswielen heen was de reguliere verlichting van de auto nog goed te zien.
Eenmaal terug van ons Belgische oponthoud bleek geen van de achterlichten van de fietsdrager het nog te doen. Nu ben ik tamelijk goed in voorlichten, mijn halve werkzame leven niet anders gedaan bij de gemeente Nijmegen, maar van achterlichten, zeker die van een fietsendrager waarvan het instructieboekje al sinds onheuglijke tijden zoek is, heb ik geen verstand.
Maar dan is er die handige overbuurvrouw, die het ook nog leuk vindt aan dit soort dingen te knutselen. Kundig schroeft zij de lichten open en wij ontwaren drie totaal doorgebrande lampen. Bij het benzinestation om de hoek worden de vervangende lampen gekocht en in een handomdraai ingezet. In mum van tijd stralen mij alle achterlichten, daar waar nodig knipperend en wel, weer toe. Als dank mag de overbuurvrouw, wier partner uit eten is,  mee-eten. Iedereen gelukkig.