Appeltaart

Al sinds jaar en dag ben ik een groot liefhebber van appeltaart. Als er geen appeltaart bestond zou die onmiddellijk moeten worden uitgevonden. Niets mooier dan een forse punt op een bordje. Vorkje er naast, kopje cappuccino erbij. Slagroom is niet per se nodig. Goede appeltaart heeft genoeg aan zich zelf.
De laatste dagen is mijn zucht naar appeltaart alleen maar groter aan het worden. Ik weet niet of het te maken heeft met de winterse omstandigheden, maar het lijkt haast een organisch geheel te worden. Vrieskou en appeltaart. Maar waarschijnlijk is het een door mij zelf verzonnen samenhang die op het moment dat de temperaturen weer boven het vriespunt komen onmiddellijk vervangen zal worden door de constatering dat appeltaart en lentezon een harmonieuze twee-eenheid vormen. Maar voorlopig vind ik dat een mooie winterdag een uitstekende reden is om het genoegen daarvan te intensiveren, te bekronen met een stukje appeltaart.
Maar de mens leeft niet van appeltaart alleen. De voorbij dagen trakteerde ik mij niet alleen op appeltaart, maar genoot ik met Gade ook van een appelbol en een andere dag van een appelflap. Ja, ik zorg  wel voor dat ik de vitamientjes binnen krijg via deze delicieuze fruithapjes, die ik  thuis nuttigde.
Gade vond ook dat ik er maar eens even uit moest. Ik had al geruime tijd binnen gezeten. Iets waar ik weinig moeite mee had. Een sneeuwwandeling trok mij van geen kanten. “Maar een rondje met de auto, het is zo mooi buiten”, stelde zij voor. “En dan rijden we naar een uitspanning waar ze koffie en appeltaart to go hebben!” Dat vond ik ijzersterke argumenten om mij mee naar buiten te lokken. En het was prachtig buiten. Een winterlandschap dat elke kerstkaart deed verbleken. De parkeerplaats bij de bosuitspanning stond vol, nog maar net een plaatsje. De appeltaart, zelfs van een papieren bordje,  liet niets te wensen over. Tevreden reden we weer naar huis.
Vanochtend was Gade wandelen. Als ze weer thuiskomt zullen we koffie drinken. “Nee, er is geen appeltaart”, zegt ze “Maar ik heb wel worstenbroodjes gekocht!”
Ik heb al weer een onderwerp voor mijn blog van morgen.