Bestuur

Het terras is zonnig. In niets doet het denken aan een vergaderlocatie van een stichtingsbestuur van een theatergezelschap in ruste. En toch is het dat op dit moment. Precies een jaar geleden zat hetzelfde bestuur op de zelfde plaats te vergaderen. 4 mannen, 3 bestuurders, 1 theatermaker. Ooit waren we drukker dan nu. Toen had het theatergezelschap nog een kleine maar reguliere subsidie. Het gezelschap verbond op soms onnavolgbare wijze theater en wetenschap met elkaar. En dat bestuurden we. Dat was ook niet veel werk. We kwamen wat vaker bij elkaar, waren als bestuur ook nog wat groter. De subsidie liep af, we krompen als bestuur in en de aard van de activiteiten werd anders. Er werd een bijzondere film gemaakt over een hoogwetenschappelijk proces. De film leek op de theatervoorstellingen. Met dien verstande dat je tijdens de film en voorstelling iets dacht te begrijpen van het fenomeen dat aan de orde was, higgsdeeltjes en dat soort dingen, maar dat je een half uur later er niets van na kon vertellen. Wat bleef was de verbijstering die bij goede kunst hoort.
Verbijstering is er nu ook als we bespreken wat het culturele veld van regeringswege te wachten staat. En niet alleen de cultuur. Wetenschap en natuur staat het zelfde te wachten. Kaalslag is het motto. Er zal een kille wind opsteken. Op het terras waaien de vergaderpapieren al bijna van de tafel. Een omen? Onze stichting is in een soort winterslaap. We liggen in een holletje en zullen wakker worden als het nodig is. En voorlopig zullen we elkaar elk jaar hier zien en de toestand bespreken. Een handtekening onder de notulen zetten, de jaarrekening goedkeuren, de penningmeester decharge verlenen. Er zijn warempel nog steeds wat inkomsten. Van het geringe surplus worden de koffie en het broodje tijdens onze bijeenkomst betaald.
Een van de hoogtepunten in het bestaan van een van de bestuursleden was dat hij onlangs zijn EHBO-diploma heeft gehaald. Hij wordt daar omstandig mee gefeliciteerd door de overige aanwezigen. Maar die vragen zich ook af of in het huidige kille culturele klimaat pleisters plakken nog  helpt.