Bijzettafeltje

Gade was een paar dagen geleden in de stad en daar tegen een bijzettafeltje naar haar smaak aangelopen. Nu zijn wij al rijkelijk voorzien van bijzettafeltjes in diverse soorten en maten. Dat is een gevolg van het feit dat in de inrichting van onze woonkamer de salontafel ontbreekt. Niet ergens in het midden staat een tafel, groot of klein. In het midden is er alleen maar ruimte. Maar elke bank of fauteuil wordt geflankeerd door een bijzettafeltje. Bijzettafeltjes die niet door eenvormigheid enig verband met elkaar hebben, maar onderling verschillen. Het enige dat hen bindt is het feit dat ze een bijzettafeltje zijn.
Bijzettafeltje zijn handige uitvindingen. Je kunt er gemakkelijk je kopje koffie op kwijt of het boek dat even  niet gelezen wordt wegleggen. Ik  hoef mij niet te bukken naar de grond, het bijzettafeltje biedt uitkomst. Als er al geen bijzettafeltjes bestonden zouden ze onmiddellijk  uitgevonden moeten worden.
Terug naar het begin: Gade had dus een aardig tafeltje gevonden en opperde om samen even naar de stad te fietsen, zodat ik ook ter plekke de mogelijke aankoop in ogenschouw kon nemen. Bovendien vond Gade het dan ook een niet te verwaarlozen bijkomstigheid dat ik wat zou bewegen, iets dat ik veel te weinig doe waardoor ik mij almaar stroever en stijver ga bewegen. Zo worden er twee vliegen in een klap geslagen.
Wij stallen onze fietsen voor de winkel die, weet Gade mij te vertellen, het voorbeeld is van het nieuwe concept winkel, een soort mini-warenhuis waar van alles te koop is, van kleding tot huisraad tot complete woninginrichtingen, van een stukje huishoudzeep tot, inderdaad, een keur aan bijzettafeltjes. Gade voert mij naar het tafeltje van haar keuze. Het gruwt mij aan. Nee, dat is niet mijn keuze, maar ik schreef niet voor niets een keur aan bijzettafeltjes. Een ander model bevalt mij. De koop wordt gesloten. Het tafeltje wordt binnenkort thuis bezorgd. Daar vieren we de aankoop en Bevrijdingsdag met een appelflap.