Borrelnootje

Mijn tomtom weet de straat prima te vinden. Maar is te oud en te weinig geüpdatet om het huisnummer te herkennen. Nummer 3 is het hem laatst bekende nummer. Gade en ik moeten op nummer 4 zijn. Wij stoppen voor een groot en tamelijk nieuw complex. Het heet Sonnenberg. Het is een bejaardenreservaat met koopappartementen, maar ook een groot verzorgingsgedeelte. De nummering gaat door tot ver in de 200. Het is even zoeken naar nummer 4. Want daar exposeren twee kunstenaarsvriendinnen. Het is een mooi lokaal initiatief. Een kleine stichting organiseert tentoonstellingen her en der in de gemeente op niet altijd voor de hand liggende plaatsen om zo op onverwachte momenten mensen met kunst in contact te brengen. Een mooie brede gang in het verzorgingsgedeelte is zo’n plek. De schilderijen komen er goed, heel goed tot hun recht.
Het is vol in de aula annex eetzaal.  Heel wat bewoners zijn per rolstoel, rollator of aan de arm van een verplegende naar de opening van de tentoonstelling gekomen. En er zijn heel wat vrienden en vooral vriendinnen van het kunstenaarspaar. Daardoor krijgt de opening ook een sterk reünie-karakter. Als ik de zaal rondkijk, zie ik dat de grens tussen bezoeker en bewoner erg dun is. Hooguit een paar jaar. Nog even en we kunnen een kamer boeken en ons door een verzorgende naar de aula laten brengen voor een opening of als het kan zelf nog traag schuifelend langs de kunstwerken naar onze kamer sloffen.
Zou ik later in zo’n enclave willen wonen? Natuurlijk heb je niet altijd de keuze, soms kan het niet anders. Maar als het zo ver is zou ik wel in een tehuis willen wonen waar exposities gehouden worden, kleine optredens worden verzorgd. Waar ik als mens, hoe gebrekkig ook, serieus genomen word. Waar mensen van buiten uitgenodigd worden om de exposities te bekijken, waar een verzorgingshuis ook een galerie blijkt te herbergen. Zo’n initiatief is een bezoek waard. Zeker als er zo veel vrienden zijn.
De nazit is genoeglijk en duurt tot etenstijd.  Jammer alleen dat er teveel borrelnootjes zijn en er is geen verzorgende die mij op dat moment kan weerhouden ongegeneerd toe te slaan.